Ενδιαφέρουσες απόψεις

Μαρία Αντωνιάδου
Η απροθυμία των ιεραρχών να παραδεχθούν τη σοβαρότητα της πανδημίας και η επιμονή τους να εθελοτυφλούν έβαλαν σε κίνδυνο όχι μόνο το ποίμνιο, αλλά και τους επικεφαλής της Εκκλησίας και τον κλήρο

Θάνος Καμήλαλης
Από την αρχή της πανδημίας, η πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος Υγείας είναι «τόσο - όσο». Οι νοσοκομειακοί γιατροί στη Θεσσαλονίκη το χαρακτηρίζουν ως ένα εγκληματικό «βλέποντας και κάνοντας». Κάθε φορά που αναρωτιόμαστε, «μα καλά, γιατί δεν προσλαμβάνουν προσωπικο» ή «γιατί δεν έγινε επίταξη έγκαιρα και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν», η απάντηση είναι απλή και ωμή. Δεν θέλουν. Περιμένουμε να κάνουν τα παζάρια τους, να το διαχειριστούν επικοινωνιακά και μετά, ίσως με την κατάσταση στο απροχώρητο, να τρέξουν πίσω από τις εξελίξεις. Πείτε λίγο στον ιό να περιμένει να τελειώσουν τα παζάρια.

Αναστάσης Περράκης

Πότε θα φτάσει το εμβόλιο στον γενικό πληθυσμό; Είναι τα σκληρότερα μέτρα και τα πιο αποτελεσματικά;

Βασίλης Σ. Κανέλλης

Τα όργανα στο Πολυτεχνείο άρχισαν να παίζουν. Κι αν κάτι κινδυνεύει περισσότερο δεν είναι η δημόσια υγεία, όσο τα δημοκρατικά δικαιώματα

Δημήτρης Λένης
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι τα εμβόλια είναι σωτήρια, προκαλούν περισσότερο καλό από κακό, είναι αναγκαία για την ανθρωπότητα, χωρίς αυτά θα ήμασταν έρμαια των πανδημιών και οι ψεκασμένοι που αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους είναι γενικά επικίνδυνοι. Ειδικά για ασθένειες που μπορεί να οδηγήσουν στη ΜΕΘ και για τις οποίες υπάρχει εμβόλιο, η ομοθυμαδόν, πάνδημη και χωρίς εξαιρέσεις κραυγή των πνευμονολόγων και εντατικολόγων, “κάντε εμβόλιο τώρα!”, θα έπρεπε να είναι δείκτης της σοβαρότητας των παραπάνω.

Θάνος Καμήλαλης
Όταν έχεις κλειδώσει τον κόσμο μέσα και συνεχίζεις να τον χτυπάς με επικοινωνιακή γραμμή το «στάλθηκαν τόσα SMS», δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση «τι κάνεις έξω ρε» τότε αφενός είσαι αισχρός, αφετέρου δείχνεις ότι βρίσκεσαι σε πανικό. Κι όταν τα ΜΜΕ που σε στηρίζουν ξοδεύουν τον χρόνο τους στο «μποτιλιάρισμα παρά το lockdown» ή μόνο στο «αν οι Έλληνες τηρούν τα μέτρα», τότε επιβεβαιώνουν ότι είναι απλά φερέφωνα μιας πλήρως αποτυχημένης κυβέρνησης.

γράφει η Φραγκίσκα Μεγαλούδη
Περίπου πριν από 150 χρόνια, οι πιο φτωχοί ανάμεσα στο λαό της Γαλλίας, ξεκίνησαν για τις Βερσαλλίες όπου κατοικούσε ο Βασιλιάς και η γυναίκα του…Οι φτωχοί στάθηκαν μπροστά από το παλάτι και φώναζαν: δεν έχουμε ψωμί, δεν έχουμε ψωμί! Τόσο πολύ ήταν απελπισμένοι. Η Βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα τους κοίταξε από το παράθυρο και ρώτησε έναν αξιωματικό: -Τι θέλουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;- Μεγαλειοτάτη, απάντησε ο αξιωματούχος, θέλουν ψωμί…Η Βασίλισσα κούνησε το κεφάλι της με έκπληξη:- Δεν έχουν αρκετό ψωμί; Ρώτησε. Μα τότε, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;
Αυτή η φανταστική αφήγηση, γράφτηκε απο τον Erich Kastner το 1931 στο παιδικό βιβλίο Petit Point et ses amis, μεταφέροντας μια παλιότερη ιστορία του Jean Jacques Rousseau, για «μια μεγάλη πριγκίπισσα» που απαντούσε στους πεινασμένους χωρικούς «Ας φάνε παντεσπάνι». Η φράση αυτή συνδέθηκε με τη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα και έμελλε να εδραιώσει τη φήμη της στά πέρατα του κόσμου. Το ότι δεν ειπώθηκε ποτέ, λίγη σημασία έχει.

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, η νίκη του Τζο Μπάιντεν διαγραφόταν βέβαιη. Παρότι επωφελήθηκε από την τύχη για να κερδίσει με οριακή διαφορά κρίσιμες πολιτείες που του δίνουν την πλειοψηφία στο εκλεκτορικό κολέγιο, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη λαϊκή του νομιμοποίηση.

Στέλιος Φωτεινόπουλος
Το κλίμα που επικρατεί στη Βρετανία μετά την απόφαση του κόμματος των Εργατικών να θέσει σε διαθεσιμότητα τον Τζέρεμι Κόρμπιν με αφορμή δηλώσεις του υποστηρικτικές προς τους Παλαιστίνιους που χαρακτηρίστηκαν αντισημιτικές μεταφέρει μέλος της Συνάντησης για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά, περιγράφοντας την επιχείρηση νομιμοποίησης της ατζέντας υπερσυνηρητικών κυβερνήσεων του Ισραήλ, καθώς και τη δημιουργίας πολιτικού κλίματος υπέρ των εποικισμών και κατά του Παλαιστινιακού κράτους.

Μηνάς Κωνσταντίνου

Το τηλεοπτικό μήνυμα του Πρωθυπουργού το μεσημέρι του Σαββάτου ήταν το πιο καθαρό και σαφές της πανδημιακής περιόδου που διανύουμε. Έπειτα από ένα πλήρες οκτάμηνο σχεδόν ολοκληρωτικής απουσίας ουσιαστικών μέτρων υποστήριξης της δημόσιας υγείας, προφύλαξης των εργαζόμενων και δραστικών παρεμβάσεων για την προστασία της υγείας ανηλίκων και ενηλίκων πολιτών της, η χώρα χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη. Το κόκκινο και το πράσινο κομμάτι της. Το απαραίτητο παραγωγικό και το αχρείαστο πολιτικό - πνευματικό - ψυχαγωγικό. Οι λογικοί που τηρούν το κυβερνητικό ευαγγέλιο από τη μία, οι «ψεκασμένοι» που δεν ταυτίζονται με αυτό από την άλλη. Στη μέση, ένας Ναπολεόντειος Μωυσής που διχάζει ποικιλοτρόπως έναν ολόκληρο λαό εν μέσω κατάστασης έκτακτης ανάγκης, για να περάσει από μέσα η θάλασσα της ανεπάρκειας και των συμφερόντων που εκπροσωπεί.