Ενδιαφέρουσες απόψεις

Πέτρος Παπακωνσταντίνου
Αναλυτές και διανοούμενοι προσπαθούν να ανιχνεύσουν τη δυναμική του ισχυρότερου σοκ που γνώρισε ο πλανήτης στα μεταπολεμικά χρόνια.

Γιώργος Αλεξάτος
Όταν τα ξημερώματα της Παρασκευής 21 Απριλίου 1967 οι κάτοικοι της Αθήνας αντίκριζαν τα τεθωρακισμένα και τις στρατιωτικές περιπόλους στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, ενώ από τα ραδιόφωνα αντηχούσαν εμβατήρια, λίγοι ήταν αυτοί που ξαφνιάζονταν. Κι αυτό γιατί, ήδη από το βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου 1965, η ολοκλήρωση της αντιδημοκρατικής εκτροπής, με τη επιβολή δικτατορίας, αποτελούσε σχεδόν καθημερινό θέμα συζήτησης.

του Σπύρου Αλεξίου
Τυπικά, η «Υπόθεση Πατσίφικο» ήταν μια διπλωματική και πολιτική κρίση μεταξύ Ελλάδας και Μεγάλης Βρετανίας που ανέκυψε με αφορμή την επίθεση Αθηναίων κατά της περιουσίας του, βρετανικής υπηκοότητας, Εβραίου Δον Πατσίφικο, προξένου της Πορτογαλίας.

Alaeddin Saleh
Εξαπολύοντας μιαν στρατιωτική εκστρατεία στην Λιβύη στο πλευρό της κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας (GAN), η Τουρκία δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το  κυριότερο εμπόδιο στην αποφασιστική επιτυχία του εγχειρήματός της θα ήταν η αδράνεια του Λίβυου συμμάχου της.
Αλλά αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση της Τρίπολης, υπό τον πρωθυπουργό Φαγιέζ Σαράζ, όχι μόνο δεν είναι έτοιμη να βοηθήσει τους Τούρκους σε νέες επιχειρήσεις εναντίον του Εθνικού Λιβυκού Στρατού (ΑΝL) του στρατάρχη Καλίφα Χαφτάρ, αλλά επιπλέον θέτει σε κίνδυνο την πρόοδο που επιτεύχθηκε μέχρι τώρα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Μάκης Μαλαφέκας
O Μπερνάρ-Ενρί Λεβί, παρ᾽ όλη την απόλυτη ανυποληψία του, τη μηδαμινή του δημοφιλία, εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί. Έχοντας εκπροσωπήσει τον δημόσιο καθεστωτικό λόγο μέχρις ενσαρκώσεως, έχει γίνει ο κατεξοχήν εκφραστής του. Ένας κομβικός παράγοντας του εξουσιαστικού λόγου. Και δεν μπορεί να εκπέσει έτσι απλά, τουλάχιστον όχι όσο ο ίδιος υπάρχει στην εντέλεια μέσα σ᾽ αυτόν τον ρόλο. Είναι δίπλα σε όλους τους Προέδρους, πάντα εκεί, σύμβουλος, δεξί τους χέρι. Πάντα ατσαλάκωτος, πάντα στο απυρόβλητο, και πάντα στο πλευρό των ισχυρών.

Γιώργος Νικολαΐδης
Στη συνθήκη της επιδημίας το δημόσιο ενδιαφέρον για τα μέτρα δημόσιας υγείας έχει κορυφωθεί σε σημείο που όλοι έχουμε γίνει και λίγο επιδημιολόγοι. Κι ενώ συχνά διαβάζει κανείς επιχειρήματα υπέρ ή κατά της λήψης μέτρων (και συνήθως ολοένα και «αυστηρότερων» μέτρων…), εκείνο που διαβάζει κανείς λιγότερο είναι τι ακριβώς πρέπει να περιμένουμε από το ένα ή το άλλο μέτρο δημόσιας υγείας. Συχνά, μάλιστα, τα «μέτρα» αναφέρονται συλλήβδην ωσάν να ήταν όλα το ίδιο πράγμα, σαν να έχουν την ίδια αναμενόμενη αποτελεσματικότητα και κυρίως σαν να μην έχουν αρνητικό αντίκτυπο πέραν ίσως του ότι μπορεί κάπως να μας «ξεβολέψουν». Ωστόσο η διεθνής εμπειρία και από την παρούσα επιδημία και από προηγούμενες, δείχνει ότι τα μέτρα δημόσιας υγείας μπορεί να έχουν κι αυτά παρενέργειες. Με δυο λόγια ούτε τα «μέτρα» είναι ένα ενιαίο πράγμα, ούτε έχουν την ίδια αναμενόμενη αποτελεσματικότητα, ούτε καν όσο «αυστηρότερα» είναι τόσο αποτελεσματικότερα είναι.

Ολγα Στέφου
Η πανδημία δεν πλήττει μόνο όσους θα νοσήσουν. Είναι επικίνδυνη και για μερικές υγείες ακόμα, πιο εύθραυστες. Και για μερικές κοινωνικές ομάδες που ζούν κάτω από το βλέμμα του θεού

Του Κώστα Ράπτη
Το ανατολικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης βιώνει με την πανδημία του κορονοϊού ένα μεγάλο παράδοξο: παρουσιάζει αρκετά μικρότερο αριθμό επιβεβαιωμένων κρουσμάτων και νεκρών σε σχέση με τις χώρες της Δύσης, ωστόσο βιώνει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση τις οικονομικές επιπτώσεις της συγκεκριμένης κρίσης.

Παναγιώτης Σωτήρης
Οι πραγματικοί στυλοβάτες της κοινωνίας αντιμετωπίστηκαν συχνά ως οι αποτυχημένοι της ζωής, αυτοί που δεν μπόρεσαν να «σταδιοδρομήσουν» επαρκώς ή να ξεφύγουν από τον αγώνα της επιβίωσης