του Θάνου Καμήλαλη
Στην υπόθεση του κορονοϊού υπάρχει μονίμως μία λεπτή γραμμή μεταξύ δύο επικίνδυνων και κοινωνικά εγκληματικών άκρων. Υπάρχει, για παράδειγμα, η γραμμή ανάμεσα στην αδιαφορία και τη συνεχή διασπορά φόβου. Ούτε μιλάμε για «μια απλή γρίπη», ούτε περιμένουμε στωικά τα στρατιωτικά οχήματα με τα πτώματα όπως σε μία περιοχή της Ιταλίας. Υπάρχει επίσης το ζήτημα των ευθυνών, η ατομική, η συλλογική και η πολιτική. Δυστυχώς και λόγω μίας συντονισμένης επίθεσης των τελευταίων ημερών, που θα συνεχιστεί, ελλοχεύει ο κίνδυνος να ασχολούμαστε μόνο με την πρώτη και να ξεχάσουμε τις υπόλοιπες. Μαζέψτε το υψωμένο σας δάχτυλο παρακαλώ.
Στην υπόθεση του κορονοϊού υπάρχει μονίμως μία λεπτή γραμμή μεταξύ δύο επικίνδυνων και κοινωνικά εγκληματικών άκρων. Υπάρχει, για παράδειγμα, η γραμμή ανάμεσα στην αδιαφορία και τη συνεχή διασπορά φόβου. Ούτε μιλάμε για «μια απλή γρίπη», ούτε περιμένουμε στωικά τα στρατιωτικά οχήματα με τα πτώματα όπως σε μία περιοχή της Ιταλίας. Υπάρχει επίσης το ζήτημα των ευθυνών, η ατομική, η συλλογική και η πολιτική. Δυστυχώς και λόγω μίας συντονισμένης επίθεσης των τελευταίων ημερών, που θα συνεχιστεί, ελλοχεύει ο κίνδυνος να ασχολούμαστε μόνο με την πρώτη και να ξεχάσουμε τις υπόλοιπες. Μαζέψτε το υψωμένο σας δάχτυλο παρακαλώ.