Ενδιαφέρουσες απόψεις

Αλεξ Κάντζιας-Ρόντε
Η φωτογραφία της ιρανής φοιτήτριας που μέσα σε ελάχιστες ώρες έκανε το γύρο του διαδικτύου δείχνει το πώς μια δίκαιη διαμαρτυρία ενάντια στην (έμφυλη) καταπίεση μπορεί να εργαλειοποιηθεί και να αξιοποιηθεί από διάφορα κέντρα. Σε μια εμφανώς «πειραγμένη» εκδοχή της προωθήθηκε στα ΜΚΔ από το Ινστιτούτο Tavaana, το οποίο ιδρύθηκε με επιχορήγηση από το Γραφείο Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, υπουργείο Εξωτερικών της Ολλανδίας, την USAID, την Google, και το National Endowment for Democracy, μια αμερικάνικη ΜΚΟ «προώθησης της δημοκρατίας». Είναι ένας ιστότοπος απόλυτα στρατευμένος στο συνασπισμό ΗΠΑ – Ισραήλ, με βασικό του στόχο την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν. Καθόλου τυχαία τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να σταθούν στο πλευρό της φοιτήτριας. Δεν ήταν βέβαια τα μόνα….
 

Θέμης Τζήμας
Σε μια δημοκρατία υπάρχουν εκλογές αλλά όπου λαμβάνουν χώρα εκλογές δεν υπάρχει απαραιτήτως δημοκρατία.

Γράφει ο Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Δεν είναι τυχαίο ότι αισθανόμαστε ακόμη δέος και υπερηφάνεια για εκείνη τη στιγμή όπου ένας λαός μπόρεσε να πει ΟΧΙ, ακόμη και εάν ήξερε ότι αυτό θα είχε κόστος

του Γιώργου Παυλόπουλου
Τον περασμένο μήνα δημοσιεύθηκε η έκθεση Ντραγκι με τίτλο «το μέλλον της Ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας». Αφορά έκθεση 400 σελίδων που ανάθεσε η Ευρωπαϊκή επιτροπή στον γνωστό τραπεζίτη Ντράγκι, και την οποία δεσμεύτηκε ότι θα έχει στο πρόγραμμα της η σημερινή πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Το ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ανέθεσαν στον γνωστό τραπεζίτη την σύνταξη της έκθεσης δεν είναι φυσικά τυχαίο, αυτό όμως που αυξάνει την σημασία της είναι ότι αυτή εκφράζει εκτός από τους θεσμούς της ΕΕ και την αγωνία σημαντικών κομματιών των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων με τις οποίες ο Ντράγκι είναι σε επικοινωνία. Αυτή η «υπαρξιακή πρόκληση» της Ε.Ε όπως την χαρακτηρίζει στον πρόλογο της η έκθεση, συνοπτικά συνίσταται στα κάτωθι.

Μίκα Αγραφιώτου
Δεν περιμένουμε τίποτα καλύτερο από εκείνους που δεν ήξεραν από «λαϊκισμούς/αντί-λαϊκισμούς» σε άλλες τραγωδίες.

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
 
Το ημερολόγιο έγραφε Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου του 2023 όταν ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου σκιαγραφούσε από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το όραμα, ή μάλλον τη φαντασίωσή του, για μια “Νέα Μέση Ανατολή”. Με ένα χάρτη της περιοχής στο ένα του χέρι και έναν μαρκαδόρο στο άλλο, χάραζε ενεργειακούς διαδρόμους και μεταφορικά δίκτυα που θα συνέδεαν το Ισραήλ με τα αραβικά κράτη, στη λογική του “make business, not war”. Στον χάρτη του Νετανιάχου έλαμπε διά της απουσίας της η Παλαιστίνη, καθώς ολόκληρο το τρίγωνο από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα εμφανιζόταν ως Ισραήλ. Αυτή ήταν άλλωστε η λογική των περίφημων “Συμφωνιών του Αβραάμ” που είχε υπογράψει τρία χρόνια νωρίτερα το εβραϊκό κράτος με το Μπαχρέιν και τα Εμιράτα, με τις ευλογίες του Ντόναλντ Τραμπ: μια PAX ISRAELIAMERICANA, που θα άφηνε το Παλαιστινιακό στο ράφι.
 

Δέσποινα Κουτσούμπα
Μερικά πράγματα δεν τα απαντάς. Ντρέπεσαι να το κάνεις. Μερικά πράγματα τα σέβεσαι. Και το βουλώνεις.

Ο ουρανός ιδιωτικοποιείται;
του Θανάση Σκαμνάκη

Το καλοκαίρι του 2023 ρεμβάζοντας τη νύχτα και την αστροφεγγιά είδα έκπληκτος ένα φωτισμένο τρένο να ταξιδεύει ανάμεσα στα άστρα. Αναρωτήθηκα αν ήμουν ξύπνιος. Αλλά ήμουν. Αν είχα παραισθήσεις. Δεν είχα.

 του Θανάση Σκαμνάκη
Όταν χρησιμοποιούμε τον όρο γεωπολιτική ή γεωστρατηγική εννοούμε τους πολιτικούς συσχετισμούς, τις ανατροπές, τις ζώνες επιρροής και ισχύος των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη και εντός του πλανήτη. Αλλά ήδη έχει μπει στο παιχνίδι δυναμικά ένας ακόμη παράγοντας που δίνει στις αντιπαραθέσεις ακόμη ευρύτερες διαστάσεις, κυριολεκτικά διαπλανητικές.

Θέμης Τζήμας
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο είναι προϊόν μιας θεμελιώδους αδυναμίας. Της αδυναμίας των πιο ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων να καταστούν ηγεμονικές κοινωνικώς και εκλογικώς