Ενδιαφέρουσες απόψεις

του Δημήτρη Τσίρκα
Ο μεγαλύτερος υπονομευτής της οικογένειας για την οποία κόπτεται η ΝΔ, δεν είναι άλλος από τον αχαλίνωτο καπιταλισμό που τόσο ένθερμα υποστηρίζει. Όταν οι νέοι πρέπει να δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα, για να πληρώνονται σε… ρεπό, όπως νομοθετεί ο Χατζηδάκης, όταν είναι αναγκασμένοι να μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 40 ή σε διαμερίσματα τρύπες γιατί τα ενοίκια είναι υψηλότερα από τον μέσο μισθό, πώς θα κάνουν οικογένεια;

Εκλογικές επιτυχίες σε Περού, Μεξικό και Χιλή, εξέγερση διαρκείας στην Κολομβία και αντίστροφη μέτρηση για Μπολσονάρο
 
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
 

Βασίλης Σ. Κανέλλης
Στη χώρα της ευκολίας, της ευτέλειας, της εύκολης διασκέδασης και της αποθέωσης του τίποτε, γίνονται αποθεωτικές υποδοχές σε παίκτη ριάλιτι

Μίκα Αγραφιώτου
Η τελευταία εβδομάδα χαρακτηρίστηκε από δύο αδιανόητες δηλώσεις κάποιων τέκνων της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, που με υπέροχο τρόπο, καταφέρνουν αφενός να συμπληρώνουν η μία την άλλη, αφετέρου να παραμένουν τρομακτικά αληθινές. Τι και αν η μία προήλθε από τα χείλη ενός τηλεοπτικού μαϊντανού, του Σάββα Πούμπουρα, και η δεύτερη από τον επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του ίδιου του πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη;

Του Νίκου Μπογιόπολου
Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της «λίστας των δισεκατομμυριούχων» του πλανήτη από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και μετά.

Δημήτρης Τσίρκας
Ο Πατέλης είναι συνεπής με την ιδεολογία του όταν λέει ότι οι κάτοχοι διδακτορικού δεν έχουν όρεξη για δουλειά. Ως αμερικανοτραφής νεοφιλελεύθερος, πιστεύει ότι ο ύψιστος κριτής της αξιοσύνης κάποιου είναι η αγορά. Όσο πιο γρήγορα βγεις στην αγορά και πετύχεις, γίνεις δηλαδή πλούσιος, τόσο πιο άξιος είσαι. Το διδακτορικό καθυστερεί αυτή την έξοδο και άρα είναι χάσιμο χρόνου.

Παναγιώτης Σωτήρης
Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τους όρους άσκησης της συνδικαλιστικής δράσης σηματοδοτούν την εκκίνηση μιας μεγάλης μάχης για το μέλλον της εργασίας

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
«O Ιησούς σηκώθηκε, ένιωσε μια άπειρη δύναμη να ξυπνά στο πνεύμα του, εκείνη την ώρα ήταν ικανός να κάνει τα πάντα, να διώξει το θάνατο από εκείνο το κορμί, να κάνει να επιστρέψει σ’ αυτό η ύπαρξη και το είναι του ακέραια, ο λόγος, η κίνηση, το γέλιο και το δάκρυ ακόμη, όχι όμως κι ο πόνος, μπορούσε να πει, Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή, όποιος σε μένα πιστεύει, ακόμη και νεκρός, θα ζήσει, και θα ρωτούσε τη Μάρθα. Εσύ το πιστεύεις αυτό, και εκείνη θα απαντούσε, Ναι, πιστεύω ότι είσαι ο γιος του Θεού που θα ερχόταν στον κόσμο, κι έτσι, αφού βρίσκονται όλα τα χρειώδη διαθέσιμα και παρατεταγμένα, η δύναμη και η δυνατότητα, η θέληση να τις χρησιμοποιήσει, το μόνο που λείπει είναι ο Ιησούς , κοιτάζοντας το εγκαταλειμμένο από την ψυχή του σώμα, απλώνοντάς του τα χέρια, δείχνοντάς του το δρόμο της επιστροφής, να πει, Λάζαρε, σήκω, κι ο Λάζαρος να σηκωθεί, γιατί ο Θεός το θέλησε, ακριβώς όμως εκείνη τη στιγμή, την πραγματικά τελευταία και έσχατη, η Μαρία η Μαγδαληνή βάζει το χέρι της πάνω στον ώμο του Ιησού και του λέει. Κανείς δεν έχει αμαρτήσει τόσο στη ζωή του που ν’ αξίζει να πεθάνει δυο φορές, και τότε ο Ιησούς άφησε τα χέρια του να πέσουν και βγήκε έξω να κλάψει».
    (Ζοζέ Σαραμάγκου , «Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον», εκδόσεις «Καστανιώτη»).

Παναγιώτης Σωτήρης 

Μιλώντας στο Κογκρέσο ο Τζο Μπάιντεν έδειξε ότι θέλει να αλλάξει ριζικά την οικονομική πολιτική των ΗΠΑ, ενισχύοντας τον ρόλο του κράτους και δίνοντας έμφαση στους εργαζομένους και τη μεσαία τάξη