Ενδιαφέρουσες απόψεις

Γιάννος Κατσουρίδης
Η ανάδειξη Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας: μια ανάλυση του αποτελέσματος και των πιθανών επιπτώσεων

Φώτης Τερζάκης
Η θριαμβολογία τού Κυριάκου Μητσοτάκη και στελεχών τού κόμματός του —η προσπάθειά τους να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά υπέρ τους την καταδίκη τής Χρυσής Αυγής— δεν είναι μόνο θρασύτατη, ανιστορική και προσβλητική για τη νοημοσύνη μας. Στην αμετροέπειά της, διαδηλώνει αθέλητα εκείνο που κυρίως πασχίζει να κρύψει:

Κώστας Ράπτης
Τα “ελληνοτουρκικά” δεν είναι πια αυτό που ξέραμε – και ασφαλώς δεν είναι μόνο “ελληνοτουρκικά”. Εξού και αποτυγχάνουν τα παραδοσιακά εργαλεία όχι αντιμετώπισης, αλλά ακόμη και κατευνασμού του Ταγίπ Ερντογάν – όπως διαπιστώνουν μετά τη νέα έξοδο του ερευνητικού σκάφους “Ορούτς Ρέις” όσοι, με πρώτη την καγκελάριο Μέρκελ, είχαν το προηγούμενο διάστημα μεσολαβήσει για έναν διάλογο που φαινόταν στέρεα δρομολογημένος.

Κώστας Ράπτης
Μια υπενθύμιση με νόημα. Σε ανάρτηση της στο Twitter η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα σημειώνει:  “Η θέση της Ρωσίας ως μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι θέση αρχής. Θεωρούμε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ‘ακρογωνιαίο λίθο’ του διεθνούς καθεστώτος των θαλασσών”. Και προσθέτει: “Η Σύμβαση προβλέπει ρητά το κυρίαρχο δικαίωμα όλων των κρατών για χωρικά ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια και ορίζει τις αρχές και τους τρόπους της οριοθέτησης ΑΟΖ. Αυτό αφορά και τη Μεσόγειο“.

Συνέντευξη
«Πολέμησα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) στη Συρία, για να σπουδάσω. Εδώ για να σπουδάσεις θες 50-60 χιλιαδες το χρόνο για δίδακτρα στο πανεπιστήμιο. Πήγα στο στρατό για να πληρώσουν εκείνοι, και τα είδα από μέσα. Το πρώτο, λοιπόν, είναι να σταματήσουν όλους τους πολέμους.  Να φύγουν από το ΝΑΤΟ, να μην υπάρχει ΝΑΤΟ. Να κλείσουμε όλες τις βάσεις που έχουμε εκτός συνόρων. Έχουμε πάνω από χίλιες βάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο και εδώ λένε ότι δεν έχουν λεφτά [για τους εργάτες και τους αγρότες] αλλά για να συντηρούν χίλιες βάσεις έχουν». Συνέντευξη με τον Κρις Χελάλι, υποψήφιο του Κόμματος Κομμουνιστών των ΗΠΑ, στο Βερμόντ, για το Κογκρέσο.

Λαμπρινή Θωμά

Νίκος Μπογιόπουλος

«Ώρα έντεκα π.μ. – Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ – Οι Γερμανοί εκκενώνουν οριστικά την πρωτεύουσα – Ο γερμανός διοικητής και όλο το στρατηγείο του Λυκαβηττού ανεχώρησαν – Η Αθήνα κηρύχτηκε ανοχύρωτη».

Μηνάς Κωνσταντίνου

Το έγραψε ο Πρωθυπουργός σε άρθρο του το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το αναπαρήγαγαν οι εκπρόσωποι του κόμματος και διάφορα στελέχη, το αναμάσησαν εργολαβικά μέσα από τα χωνιά τους οι πληρωμένες πένες και το τάγμα της τηλεοπτικής και έντυπης ενημέρωσης, για να το επαναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο μικρόψυχο μήνυμά του μετά την ανακοίνωση της καταδίκης. «Οι πλατείες του μίσους και τα θολά νερά των αντιμνημονίων» έφεραν τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Μία ξεκάθαρα φτιαγμένη σε γραφεία επικοινωνία «γραμμή» που εάν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε την οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια, θα σήμανε τον εξοστρακισμό του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και της δράκας του. Φευ. Στην πραγματικότητα  βρισκόμαστε μπροστά σε μία συκοφαντική και δόλια παραχάραξη της ιστορίας. Και αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι.
 

Του Κώστα Ράπτη
Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση χθες Τρίτη από τον Ταγίπ Ερντογάν και τον "πρωθυπουργό” της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου Ερσίν Τατάρ ότι την Πέμπτη ανοίγει τμήμα, μήκους περίπου δύο χιλιομέτρων, του παραλιακού μετώπου των Βαρωσίων, δηλ. της περίκλειστης και εγκαταλελειμμένης από το 1974 πόλης της Αμμοχώστου, αποτελεί μια κίνηση με τριπλή στόχευση.

Θάνος Καμήλαλης
«Ο διάλογος πρέπει να γίνεται με ανοικτά σχολεία» λέει και ξαναλέει αυτές τις μέρες η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως. Εύηχο και χαριτωμένο, επικοινωνιακά γλυκό. Μόνο που στα αιτήματα μηνών της εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και στις προτάσεις των λοιμωξιολόγων, η απάντησή της για τα σχολεία ήταν παγουρίνο και δωρέαν μάσκες - αερόστατα. Μόνο που απέναντι στο κύμα αντιδράσεων και καταλήψεων, οι απαντήσεις της, μετά τις απόπειρες συκοφάντησης των μαθητών, γίνονται ολοένα και πιο αυταρχικές. Ένας αυταρχισμός που διαπνέει σωρεία σημαντικών αποφάσεων της για την Παιδεία, από την αύξηση των μαθητών εν μέσω πανδημίας, στην ιδιωτική εκπαίδευση και στα βιβλία της ιστορίας. Ένας αυταρχισμός που μαζί με την αδιαφορία και ανεπάρκεια που έχουν προηγηθεί, μαζί με τις κοροϊδίες περί «μέσων όρων», υποκινεί τις μαζικές αντιδράσεις που παρακολουθούμε.