Ενδιαφέρουσες απόψεις

Του Κώστα Ράπτη
Η Τουρκία έχει Σχέδιο Β΄ και Σχέδιο Γ΄ και είναι έτοιμη να τα ενεργοποιήσει, αν πιεστεί. Αυτό διακήρυξε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στην Ίντλιμπ της Συρίας. Προς το παρόν όμως δείχνει να μην μπορεί να απεμπλακεί από το Σχέδιο Α΄ – που δεν δουλεύει.

Του Κώστα Ράπτη
Στις 13 Ιανουαρίου συναντήθηκαν στη Μόσχα, για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της συριακής κρίσης, οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας και της Συρίας. Έμοιαζε η συνάντηση αυτή να ανοίγει τον δρόμο μιας επανασυμφιλίωσης, με μεσολαβητή την Ρωσία, η οποία προωθεί την ιδέα της αναβίωσης του Συμφώνου της Δαμασκού του 1998 για την ασφάλεια των τουρκο-συριακών συνόρων, και με υποψήφιο μεγάλο χαμένο προφανώς τους Κούρδους του PYD.

Καταργήθηκε σαν σήμερα, 6 Φεβρουαρίου, πριν από 38 ολόκληρα χρόνια. Προηγουμένως, ταξιδεύοντας ανά τις δεκαετίες, άλλαξε χρώμα και μήκος, αλλά παρέμεινε πιστή στον λόγο για τον οποίο επιβλήθηκε: η σχολική στολή -κατοπινή ποδιά- στοχεύει στην «ομοιόμορφη παρουσία» μαθητών και μαθητριών, σε ένδειξη σεβασμού στην απρόσκοπτη και ισότιμη εκπαιδευτική προσφορά του σχολείου έναντι των νέων

Του Δημήτρη Αναστασίου

Επί 71% των τμημάτων φαίνεται να έχουμε δύο νικητές.

Πιτ Μπούτιτζετζ νικητής σε ποσοστό για αντιπροσώπους (είναι αυτό που ήδη βγαίνει με ένταση στα media) και
Μπέρνι Σάντερς νικητής σε ψήφους στον πρώτο και δεύτερο (τελικό) γύρο.

Υπάρχει διάσταση ανάμεσα στη λαϊκή ψήφο και το ποσοστό στη βάση του οποίου υπολογίζονται οι αντιπροσώποι εξαιτίας του εκλογικού συστήματος και των νέων κανονισμών του κόμματος που πριμοδοτεί τα μικρά εκλογικά σώματα στην ύπαιθρο σε σχέση με τα μεγάλα σώματα στις πόλεις και τα πανεπιστήμια.

Του Κώστα Ράπτη
Μια χαρακτηριστική ασυμμετρία αποτυπώθηκε, ήδη από την 1η Φεβρουαρίου, στον τρόπο με τον οποίο θιασώτες και πολέμιοι του Brexit υποδέχθηκαν την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε.
Μια ασυμμετρία βαθύτερη από το ότι οι Brexiteers πανηγύριζαν, ενώ η άλλη πλευρά, σε Βρετανία και Ευρώπη, διακατεχόταν από την αναμενόμενη περίσκεψη. Το κρίσιμο μέγεθος είναι ότι οι μεν άρθρωναν έναν κάποιο πολιτικό λόγο (περί ανάκτησης κυριαρχίας, κ.ο.κ.) και οι δε επέμεναν σε έναν λόγο συναισθηματολογικό και ηθικολογικό.

Σε τεντωμένο σκοινί βρίσκεται και πάλι, λίγους μήνες μετά τη συμφωνία Τουρκίας - Ρωσίας που υπεγράφη στο Σότσι, η Συρία
 

Του Παναγιώτη Σωτήρη

Η αναστάτωση που προκλήθηκε από την είσοδο του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Ορούτς Ρέις στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ήρθε να θυμίσει τον τρόπο που η Τουρκία προωθεί τις αξιώσεις της

Συχνά φοιτητές και φοιτήτριές μου με ρωτούν αν αξίζει τον κόπο να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε επίπεδο διδακτορικού διπλώματος.Νομίζω πως την πληρέστερη απάντηση την έχουν δώσει  δύο πολύ μεγάλοι του ελληνικού Θεάτρου, η Έλλη Λαμπέτη και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος εκπονώντας "επιστολή προς έαν νέο ηθοποιό". Δύο τμήματα αυτών των απαντήσεων πιστέυω πως ταιριάζουν στο ερώτημα των νέων φοιτητών. Το πρώτο (αυτό της Λαμπέτη) αφορά το αν πρέπει να γίνει κανείς ηθοποιός (να ξεκινήσει το δύσβατο το δρόμο μιας επιστημονικής πορείας στην περίπτωσή μας) και το δεύτερο (αυτό του Μιχαλακόπουλου) στο πως να κινηθεί αφού έχει ακολουθήσει αυτό το δρόμο.  

Του Θάνου Καμήλαλη

Σαν να μην έφτανε στην κυβέρνηση το κάζο στα ποδοσφαιρικά, οι χειρισμοί των οποίων έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις ένθεν κακείθεν, ήρθε και μία μικρή «ανταρσία» του Αντώνη Σαμαρά, για να δέσει το γλυκό των ημερών. Ο πρώην Πρωθυπουργός μάλιστα, έστειλε μέσω διαρροής σαφές μήνυμα ότι «ούτε έδωσε, ούτε του ζητήθηκαν, ούτε θα μπορούσαν να του έχουν ζητηθεί» εξηγήσεις, αδειάζοντας με έμφαση το Μέγαρο Μαξίμου, που άτυπα υποστήριζε το ακριβώς αντίθετο, ελάχιστες ώρες πριν. Χωρίς το μεγάλο αξίωμα που μάλλον θα επιθυμούσε, αλλά και χωρίς περιστροφές, ο Σαμαράς δείχνει ότι «είναι εδώ», με ενεργό ρόλο και τη δική του ατζέντα. Το ερώτημα είναι, τι θα συμβεί όταν και αν η θέση του θα σημαίνει εσωκομματική αντιπολίτευση και όταν και αν θα έρθει ένα ζήτημα πολύ πιο «ευαίσθητο» και σοβαρό από μία τροπολογία για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Του Κώστα Ράπτη
Τη θέση που θεωρεί ότι της αντιστοιχεί στη διεθνή σκηνή η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν την διεκδικεί ακροβατώντας ανάμεσα στα συμφέροντα διαφορετικών μεγάλων δυνάμεων, αξιοποιώντας τον κενό χώρο που αφήνουν οι δικοί τους ανταγωνισμοί και χρησιμοποιώντας, τρόπον τινά, τη μία εις βάρος της άλλης.