Παντελής Κυπριανός, Πανεπιστήμιο Πατρών πρώην πρόεδρος της ΑΔΙΠ
Τα πρώτα πανεπιστήμια στην Ευρώπη ήταν «ιδιωτικά». Συντεχνίες καθηγητών ή φοιτητών αρχικά, πέρασαν στη συνέχεια στον έλεγχο των εκκλησιών, Ηγεμόνων, πόλεων. Με εξαιρέσεις (Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών, το σημερινό Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών στη Γαλλία), αυτά καταργήθηκαν ή έγιναν δημόσια παντού στο πλαίσιο του εθνικού κράτους. Μεταπολεμικά, λόγω του σοβιετικού ανταγωνισμού, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν όλα τα δικά τους ΑΕΙ, δημόσια και ιδιωτικά, με στόχο την ανταγωνιστική κατάρτιση του πολυπόθητου ανθρωπίνου κεφαλαίου. Στη δεκαετία του 1980, άνοιξε ένας νέος κύκλος με την απόσυρση του κράτους και τη μετατροπή της εκπαίδευσης από αγαθό σε υπηρεσία, εξέλιξη που οδήγησε τα ΑΕΙ στην αναζήτηση πόρων και στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Έκτοτε λίγα πράγματα άλλαξαν, με σημαντικότερο τη διεκδίκηση της ταχύτατα αυξανόμενης «αγοράς» των φοιτητών.