Ενδιαφέρουσες απόψεις

των Κώστα Λαπαβίτσα και Γιώργου Διαγουρτά
Τη δεκαετία που πέρασε οι ελληνικές τράπεζες ήταν ο βασικός υποστηρικτής της πολιτικής των μνημονίων και της παραμονής στο ευρώ με κάθε κόστος. Ο λόγος ήταν απλός. Οποιαδήποτε άλλη οικονομική πολιτική για τη χώρα θα οδηγούσε σε ταχεία εθνικοποίηση των τραπεζών και επιβολή δραστικών κρατικών ελέγχων στη λειτουργία τους. Για να αποφύγουν αυτή την εξέλιξη οι τράπεζες χρησιμοποίησαν κάθε μέσο πολιτικής πίεσης και συστηματικά αξιοποίησαν το τεράστιο πλέγμα επαφών και επιρροής που έχουν στα ΜΜΕ και σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Αναμφίβολα υπήρξαν και άλλοι υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής, αλλά οι τράπεζες ήταν ο κυριότερος.
 

Από τα τέλη του Παλαιοζωικού Αιώνα μέχρι σήμερα η περιοχή μεταξύ της Αφρικανικής Πλάκας και της Ευρασιατικής Πλάκας σημερινής γνώρισε δύο μεγάλες γεωλογικές περιόδους που είναι υπεύθυνες για τα αμύθητα αποθέματα σε υδρογονάνθρακες (ενεργειακό πλούτο) που έχει η ανθρωπότητα. Αυτές οι δύο περίοδοι είναι οι εξής:

Η πρώτη είναι η περίοδος της δημιουργίας του Ωκεανού της Τιθύος που κράτησε περίπου 245 εκατομμύρια χρόνια. Η δεύτερη είναι η περίοδος που αφορά την εξαφάνιση του Ωκεανού της Τιθύος και την δημιουργία του Περσικού Κόλπου και της Μεσογείου Θάλασσας

Το μεγαλύτερο μέχρι τώρα πλεονέκτημα του Ταγίπ Ερντογάν ήταν η διάχυτη αίσθηση ότι η επανεκλογή του ήταν προδιαγεγραμμένη, καθώς η αντιπολίτευση της Τουρκίας εμφανιζόταν ανίκανη να αναλάβει πρωτοβουλίες, να συνεργασθεί και να αναδείξει μία πειστική υποψηφιότητα απέναντι στον ισχυρό άνδρα της Άγκυρας.

Το πλεονέκτημα αυτό μοιάζει να περιορίζεται διαρκώς, καθώς τα τελευταία 24ωρα καταγράφονται πρωτόγνωρες κινήσεις στην πολιτική σκηνή.
 

Η 60λεπτη επιδρομή που πραγματοποίησαν τα ξημερώματα οι δυνάμεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας με περισσότερους από 100 πυραύλους εναντίον τριών στόχων σχετιζόμενων, όπως αναφέρθηκε, με το χημικό οπλοστάσιο του συριακού καθεστώτος έδωσε τέλος σε μια εβδομάδα κατά την οποία τεράστιες εντάσεις και πρωτοφανή ρίσκα είχαν διαφανεί στη διεθνή σκηνή.

Γιατί γίνεται ο «καβγάς» για το οικόπεδο 3 της Κύπρου


Ενα είδος «crash test» ενόψει της μελλοντικής έναρξης εκμετάλλευσης των πλούσιων κοιτασμάτων που έχουν εντοπισθεί στην κυπριακή ΑΟΖ, αποτελεί για την Τουρκία η αντιπαράθεσή της με την Eni, η οποία είναι για την Ιταλία κάτι σαν ο εθνικός πρωταθλητής στην ενέργεια.

Της Βασιλικής Σιούτη
Το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι μία διαδικασία ναρκοθετημένη εκ των προτέρων, στην οποία ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει εάν εγκρίνει κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί ή εάν το απορρίπτει για να πάει σε κάτι που δεν γνωρίζει. Είναι ένα δημοψήφισμα στο οποίο οι επιλογές είναι στην πραγματικότητα μη επιλογές και είναι πραγματικά πολύ θλιβερό το πώς φτάσαμε εδώ μετά από μία σειρά οδυνηρών υποχωρήσεων και λαθών χωρίς κανείς να πατήσει εγκαίρως φρένο.

 

Το συγκεκριμένο ανολοκλήρωτο κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 6, Αυγούστου- Σεπτεμβρίου 1965, σελ 422- 424 που εκδιδόταν από τους Φίλους των Νέων Χωρών