Ενδιαφέρουσες απόψεις

Η Τουρκία έχει Σχέδιο Β΄ και Σχέδιο Γ΄ και είναι έτοιμη να τα ενεργοποιήσει, αν πιεστεί. Αυτό διακήρυξε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στην Ίντλιμπ της Συρίας. Προς το παρόν όμως δείχνει να μην μπορεί να απεμπλακεί από το Σχέδιο Α΄ – που δεν δουλεύει.

Παρότι οι συνομιλίες που διεξήχθησαν το Σαββατοκύριακο στην Άγκυρα μεταξύ των αντιπροσωπειών της Τουρκίας και της Ρωσίας με επικεφαλής τους υφυπουργούς Εξωτερικών Σεντάτ Ονάλ και Σεργκέι Βερσίνιν υπήρξαν άκαρπες, οι δύο πλευρές προγραμμάτισαν νέα συνάντηση για το μεσημέρι της Δευτέρας, σε αναζήτηση τρόπων αποκατάστασης της εκεχειρίας στην ανταρτοκρατούμενη επαρχία της βορειοδυτικής Συρίας, όπου οι δυνάμεις του Άσαντ προελαύνουν, αναγκάζοντας την Τουρκία να αποστείλει ενισχύσεις και οπλισμό.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση έχει οδηγηθεί σε ένα σημείο όπου οι εξαρχής αποκλίνουσες προτεραιότητες της Τουρκίας και της Ρωσίας ως προς τη συριακή κρίση αποκαλύπτονται πλήρως και η Άγκυρα ανακαλύπτει ότι οι επιλογές της λιγοστεύουν διαρκώς.

Η χώρα του Ερντογάν θα πρέπει είτε να αντιμετωπίσει απαθώς την προέλαση του Άσαντ και την ήττα των προστατευομένων της, καταγράφοντας μία μεγάλη ήττα, είτε να απορροφηθεί πλήρως από την συριακή κρίση, δεσμεύοντας ολοένα και περισσότερες δικές της δυνάμεις, χωρίς να διαθέτει το αρραγές εσωτερικό μέτωπο για κάτι τέτοιο.

Απέναντι στην Ρωσία, η Τουρκία έκανε μία διπλή επένδυση: την αντιμετώπισε ως μία δύναμη που θα μπορούσε να χαλιναγωγήσει τη Δαμασκό, λειτουργώντας ως διαιτητής σε μία πολιτική διευθέτηση, στην οποία η Άγκυρα θα είχε την πατρωνία της αντικαθεστωτικής πλευράς και άρα μία θέση στο τραπέζι της επόμενης μέρας. Παράλληλα, καλλιεργώντας τις σχέσεις της με τη Ρωσία, η Τουρκία εξασφάλισε χώρο για μια περισσότερο αυτόνομη πολιτική έναντι της Δύσης, τέτοια που θεωρεί ότι αντιστοιχεί στη συνολική αναβάθμισή της.

Ωστόσο, η Μόσχα "απέτυχε” να οδηγήσει τα πράγματα στην προβλεπόμενη διευθέτηση, επικαλούμενη από την πλευρά της το γεγονός ότι η Άγκυρα "απέτυχε” να διαχωρίσει τους "μετριοπαθείς” αντάρτες από τους τζιχαντιστές, εξασφαλίζοντας πραγματική εκεχειρία στην Ίντλιμπ.

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικλ Πομπέο δεν έχασε την ευκαιρία να παρεμβληθεί, αποδίδοντας τις εξελίξεις στην "αποσταθεροποιητική δράση” του Ιράν, της Χεζμπολλάχ και του καθεστώτος Άσαντ και τονίζοντας ότι η Ουάσιγκτον στηρίζει τη σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ Τουρκία. Είναι όμως συζητήσιμο πώς μπορεί πρακτικά να μεταφραστεί αυτή η στήριξη και ποια θα πρέπει να είναι τα τουρκικά ανταλλάγματα. Θα εγκαταλειφθεί η ανάπτυξη ρωσικών συστημάτων S-400 πέριξ της τουρκικής πρωτεύουσας; Και τι θα αλλάξει στη βορειοανατολική Συρία, όπου η αμερικανική συνδρομή προς τους Κούρδους μαχητές αντιμετωπίζεται στην Άγκυρα ως υπαρξιακή απειλή;

Ολοένα και περισσότερα σημεία παρατηρήσεις από αυτά που έχει εγκαταστήσει η Τουρκία στην περίμετρο της ανταρτοκρατούμενης ζώνης της Ίντλιμπ, σε εφαρμογή της συμφωνίας του Σότσι με τη Ρωσία, περικυκλώνονται από τον συριακό στρατό ο οποίος επιχειρεί ακόμη βαθύτερα. Ο δε ισχυρισμός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ότι εκδικήθηκε τον θάνατο 7 ανδρών του με πολύνεκρες αεροπορικές επιδρομές εναντίον συριακών στόχων διαψεύσθηκε από ρωσικής πλευράς. Το ότι η Μόσχα δηλώνει ότι δεν διαπίστωσε καμία εναέρια κυκλοφορία στην περιοχή δεν είναι μόνο ένας άκομψος τρόπος να εμφανιστεί η Άγκυρα ότι κομπάζει εν κενώ. Είναι και μία υπενθύμιση του ότι η συγκεκριμένη εναέρια περιοχή ελέγχεται πλήρως από τη Ρωσία, η οποία δεν προτίθεται να εγκαταλείψει τους Σύρους συμμάχους της.

Συνεπώς, η Τουρκία ή θα πρέπει να υποδεχθεί τους ανεπιθύμητους στο έδαφός της ισλαμιστές αντάρτες που έως τώρα προστάτευε, και το προσφυγικό κύμα που θα τους συνοδεύει (μεταφέροντας αυτομάτως την πίεση προς την ευρωπαϊκή πλευρά, σε μία προσπάθεια να εκβιάσει στήριξη) ή θα πρέπει να αναλάβει το εγχείρημα της αυτοπρόσωπης κατοχής της Ίντλιμπ κατά τον τρόπο λ.χ. του Αφρίν.

Μόνη τρίτη λύση απέναντι σε αυτό το δυσάρεστο δίλημμα είναι να απευθυνθεί για άλλη μία φορά για μεσολάβηση στον Πούτιν – αυτόν που πλέον εμπιστεύεται όλο και λιγότερο.