Το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ ανήκει πια στην ιστορία. Το κείμενο αυτό βγαίνει στη δημοσιότητα λίγο μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών του κόμματος ακριβώς γιατί ο σκοπός του δεν είναι η παρέμβαση στο εσωτερικό ενός άλλου πολιτικού φορέα αλλά η ένταξη του προβληματισμού που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο των αναζητήσεων για μια διαφορετική πορεία του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας.
Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Η σημερινή πολιτική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέχει μίλια από τις απαιτήσεις των καιρών. Ο λαός μας περνά τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση σε περίοδο ειρήνης και όλες οι ενδείξεις φανερώνουν πως το επόμενο διάστημα τα πράγματα συνεχώς θα χειροτερεύουν. Από την άλλη τα αποτελέσματα των κοινωνικών αγώνων στην περίοδο των μνημονίων μόνο αμελητέα δεν είναι:
Το παρόν κείμενο αποσκοπεί στο να κωδικοποιήσει ορισμένα συμπεράσματα από τις εξελίξεις της ταξικής πάλης στο εσωτερικό της χώρας κατά τα τελευταία τρία χρόνια, ευελπιστώντας να συμβάλει στο σχετικό διάλογο που έχει ανοίξει εντός της Αριστεράς και επιχειρώντας να προτείνει ορισμένες απαντήσεις για τη στρατηγική της αριστεράς στον τόπο μας.
Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι πως στη συγκεκριμένη συγκυρία ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός διέπεται από βαθιά ταξική πόλωση που αντανακλάται και σε πολωτική πόλωση.
Η αναφορά στο ότι η χώρα μας διέρχεται μια πρωτοφανή κρίση είναι περίπου περιττή αφού αυτό μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει στην καθημερινότητά του. Μια σημαντική επίπτωση της οικονομικής κρίσης είναι η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης που διαπερνά τα δύο μεγάλα κόμματα, και κυρίως το χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Ευτυχές λοιπόν το 1512, να είμαστε κακά και του χρόνου χειρότερα! Γιατί; Πού βρίσκετε το λάθος ή την υπερβολή; Στο «1512» ή στο «κακά» και στου «χρόνου χειρότερα»;
Σε σχέση με το προηγούμενο σημείωμά μας http://aristerovima.gr/blog.php?id=2756 αναπτύχθηκαν μια σειρά ερωτήματα και προβληματισμοί τα οποία δημιουργούν την ανάγκη για μια επαναφορά στο θέμα και τη διατύπωση ορισμένων απαντήσεων.
Στο προηγούμενο σημείωμά μας http://aristerovima.gr/blog.php?id=2721 είχαμε αναφέρει πως άρθρωση μιας αριστερής συνεκτικής εναλλακτικής λύσης είναι εντελώς απαραίτητη προϋπόθεση για να βγει ο Λαό μας από την κρίση. Με αυτό λοιπόν το θέμα θα ασχοληθούμε σε αυτό το σημείωμα ξεκινώντας με μια αναφορά στις διεθνή και εσωτερική συγκυρία.
Από την περίοδο που ανακοινώθηκαν τα νέα εισπρακτικά μέτρα ώστε να υιοθετηθεί το Μεσοπρόθεσμο μέχρι και τα νέα- νέα μέτρα που επέβαλαν την επιβολή του χαρατσιού για τα ακίνητα, μία είναι η επωδός των γραφίδων του συστήματος: «Η κυβέρνηση δεν έκανε καλά τη δουλειά της, υποχώρησε στα αιτήματα των διάφορων συντεχνιών με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα ελλείμματα, η χώρα να βουλιάξει ακόμα περισσότερο στην ύφεση και τώρα να χρειάζονται νέα, ακόμα πιο επώδυνα, μέτρα». Διαφορετικά ειπωμένο, έχουμε να κάνουμε με μια αδύναμη κυβέρνηση η οποία δεν φάνηκε να διακατέχεται από «τόλμη» αντάξια των περιστάσεων γι’ αυτό και φτάσαμε σε αυτό το σημείο.
Τις τελευταίες μέρες/ ώρες όσο η αμφισβήτηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αυξανόταν τόσο περισσότερο διακινούνταν μια επιχειρηματολογία πως επιχειρείται μια νέα αποστασία τύπου 1965. Ο λόγος προφανής: Η αντιστοίχηση με την πτώση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του (παππού) Γ. Παπανδρέου. Φυσικά οι ομοιότητες σταματούν εδώ: εκλεγμένη κυβέρνηση και πρωθυπουργός με το όνομα Γ. Παπανδρέου. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμία ομοιότητα