Με την παρούσα εργασία επιχειρούμε να συνδέσουμε τις συνθήκες διαβίωσης των αγροτικών στρωμάτων στις αρχές της δεκαετίας του ’60 με το αγροτικό κίνημα που εμφανίστηκε εκείνη την εποχή και την μεταστροφή της εκλογικής συμπεριφοράς των αγροτών στις εθνικές εκλογές του 1963 και του 1964. Θεωρούμε πως το θέμα αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί μας βοηθά να κατανοήσουμε ένα βασικό παράγοντα που οδήγησε στην εκλογική ήττα της ΕΡΕ και στην ευρεία πολιτική νίκη της Ένωσης Κέντρου το 1964.
Η δικτατορία των Συνταγματαρχών συνιστά το αποτέλεσμα των αντιφάσεων των μετεμφυλιακών δομών εξουσίας που ανέδειξαν το Στρατό σε σχετικά αυτοτελές κέντρο εξουσίας που εξέφραζε την πιο επιθετική στρατηγική του αστικού συνασπισμού εξουσίας. Η λήξη του εμφυλίου πολέμου το 1949 θα βρει τη συντηρητική Δεξιά νικήτρια, την κομμουνιστική Αριστερά νικημένη και το Στρατό, λόγω της καθοριστικής συμμετοχής του στην τελική έκβαση του πολέμου, αλλά και λόγω της ειδικής βαρύτητας ακροδεξιών και αντικομμουνιστικών ιδεολογημάτων στη διαμόρφωση της κυρίαρχης ιδεολογίας, να επιτυγχάνει την ανεξαρτησία του έναντι των υπολοίπων κέντρων της αστικής εξουσίας (Παλάτι, Κοινοβούλιο).
Το παρόν άρθρο εξετάζει τη σχέση παγκοσμιοποίηση, κουλτούρας και εθνικών ταυτοτήτων. Τα τελευταία χρόνια με την ολοένα και συχνότερη χρήση της έννοιας «παγκοσμιοποίηση» έχουν αναπτυχθεί ορισμένες απόψεις που θεωρούν πως ο κόσμος έχει εισαχθεί σε μια νέα φάση όπου οι πολιτιστικές συνήθειες μεταλλάσσονται και τείνουν να εξομοιωθούν προς μια μορφή παγκόσμιου πολιτισμού με κοινές συμπεριφορές και πρακτικές.
In this article it is proposed to examine the dimensions of the recent economic measures taken in Greece in response to the increase in the deficit and the public debt. The basic approach will be to demonstrate that reality is entirely different from what is presented in official rhetoric. Starting point for the scenario is the expansion of the global crisis through the countries of the Economic and Monetary Union in conjunction with questions arising out of the existence of a common currency for national formations with different productivity, the specific role of financial capital in the overall conjuncture, but also maintenance of the hegemonic position of Germany within the EU.
Στο παρόν άρθρο ασχολούμαστε με τις διαστάσεις των πρόσφατων οικονομικών μέτρων που ελήφθησαν με αφορμή την αύξηση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Η βασική μας κατεύθυνση είναι να δείξουμε πως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που παρουσιάζει η επίσημη ρητορεία. Η όλη κατάσταση εκκινεί από τη διάχυση της παγκόσμιας κρίσης στο εσωτερικό των χωρών της ΟΝΕ και των ζητημάτων που προκύπτουν από την ύπαρξη κοινού νομίσματος σε εθνικούς σχηματισμούς διαφορετικής παραγωγικότητας, τον ειδικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου μέσα στη συγκυρία, αλλά και τη διατήρηση της ηγεμονικής θέσης της Γερμανίας εντός της ΕΕ
Όταν αναφερόμαστε στο Κυπριακό ζήτημα συνήθως εννοούμε αυτό καθ’ αυτό το πρόβλημα, και μάλιστα στην πιο πρόσφατη μορφή του (τουρκική εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος Κύπρου), ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ζήτημα με πολλαπλές διαστάσεις: το πρόβλημα των σχέσεων μεταξύ ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων πιθανώς να μην είχε φτάσει στην κατάληξη του 1974 αν δεν υπήρχε το ενδιαφέρον των ξένων δυνάμεων για την Κύπρο λόγω της ιδιαίτερα σημαντικής γεωγραφικής της θέσης, καθώς και οι επιδιώξεις των δύο μητέρων- πατρίδων (Ελλάδας και Τουρκίας) ανά εποχή
During the past years Peter Gowan emerged as one of the most important writers on international relations from a Marxist perspective and provided one of the most interesting and coherent descriptions of US efforts to establish and maintain a predominant position in the international system. Although he did not often use the notion of imperialism, we believe that he can be considered one of the main Marxist theorists of “new Imperialism.” His death in June 2009 put an early end to a life of political and theoretical commitment. In the following paper we attempt a presentation and critique of Gowan’s main positions.
Ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου είναι να γίνει σαφές πως ο Μάης του ’68 δεν αφορούσε μόνο τον συγκεκριμένο μήνα αλλά ούτε περιοριζόταν σε μία μόνο χώρα, τη Γαλλία. Ήταν ένα φαινόμενο που άγγιξε πολλές περιοχές σε ολόκληρο τον πλανήτη και κράτησε από τα μέσα μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’60, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια παγκόσμια έκρηξη.
Στην παρούσα εργασία περιοδολογούνται τα βασικότερα μέτρα κοινωνική πολιτικής και πολιτικών δημόσιας υγείας και πρόνοιας του Βενιζελικού πολιτικού κέντρου. Η περιοδολόγηση αυτή διακρίνει τρεις περιόδους της πολιτικής αυτής, διακρίνοντας σε αυτές διακριτά χαρακτηριστικά, ήτοι την πρώτη περίοδο 1910-16, όπου ηγεμονεύει το εγχείρημα της συγκρότησης μιας σειράς δομών και υπηρεσιών που επιχειρείται να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του πληθυσμού της επεκτεινόμενης Ελλάδας.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 η έννοια της «παγκοσμιοποίησης» θεωρήθηκε ως η καταλληλότερη για να περιγράψει τις εξελίξεις σε παγκόσμια κλίμακα. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η έννοια του «Ιμπεριαλισμού» επανέρχεται ως θεωρητικό εργαλείο και δεν θεωρείται πια απαρχαιωμένη.