This article presents a critique of the thesis positing the emergence of a transnational bourgeoisie and transnational state as outlined in the work of William Robinson. Given the Marxist character of Robinson’s views, the present critique shares common ground methodologically, rejecting, however, notions such as so- called globalization or exploitation of one country by another, lack of national identity of multinational corporations,formation of a “global” proletariat and the need for manifestation of social resistance at the “global” level.On the contrary, this articleemphasizes concepts such as non-territorial imperialism, the reproduction of capitalist exploitation and domination exclusively within the context of national formations and the key role of the state in the capitalist mode of production. It is within that framework that the reasons for the establishment of so-called “supranational” organizations can best be interpreted.
Critical Sociology vol 35, no1, pp. 57-78, 2009.
The aim of this article is to illustrate why the notions of mode of production and of social formation are still necessary for understanding the transformations taking place in the modern phase of imperialism.The basic object is to demonstrate the enduring significance of the Leninist theory of imperialism as a method used to analyse the current era of the capitalist development. What we have been witnessing over the last years is not the emergence of a new mode of production or the transition to a new stage of capitalism, so-called globalization, but merely imperialism in its modern phase.
The aim of this article is to illustrate why the notions of mode of production and of social formation are still necessary for understanding the transformations taking place in the modern phase of imperialism.The basic object is to demonstrate the enduring significance of the Leninist theory of imperialism as a method used to analyse the current era of the capitalist development. What we have been witnessing over the last years is not the emergence of a new mode of production or the transition to a new stage of capitalism, so-called globalization, but merely imperialism in its modern phase.
Rethinking Marxism vol 27 no1, pp. 85-106, 2015
(in collaboration with Panagiotis Sotiris)
During the 1990’s ‘globalization’ emerged as the most convenient term to describe world affairs. However, during the current decade imperialism has made an impressive come-back, both in political and theoretical debates. This had to do with the political conjuncture and the emergence of an aggressive American (or under American leadership) military interventionism, beginning with the war in Afghanistan, the brutal occupation of Iraq, the plans for a military strike against Iran.
(in collaboration with Panagiotis Sotiris)
During the 1990’s ‘globalization’ emerged as the most convenient term to describe world affairs. However, during the current decade imperialism has made an impressive come-back, both in political and theoretical debates. This had to do with the political conjuncture and the emergence of an aggressive American (or under American leadership) military interventionism, beginning with the war in Afghanistan, the brutal occupation of Iraq, the plans for a military strike against Iran.
Το Κυπριακό ζήτημα δεν αποτέλεσε βασικό θέμα πολιτικής παρέμβασης για το ΣΕΚΕ στην περίοδο 1917- 1931, σε αντίθεση με ό,τι έγινε πχ στη δεκαετία του ’50 όπου η ΕΔΑ και το ΚΚΕ ανάδειξαν ιδιαίτερα το συγκεκριμένο ζήτημα μέσα από τις στήλες της Αυγής αλλά και μέσα από κομματικές παρεμβάσεις. Φυσικά δεν είναι εύκολες οι συγκρίσεις μεταξύ δύο τόσων διαφορετικών δεκαετιών όπου στη δεύτερη δέσποσε ο αγώνας της ΕΟΚΑ και η θέσπιση της κυπριακής ανεξαρτησίας. Ωστόσο η σχεδόν ανυπαρξία ανάδειξης του ζητήματος δεν μπορεί να ερμηνευτεί αποκλειστικά από την έλλειψη κινηματικών πρακτικών στην Κύπρο μέχρι την εξέγερση του 1931 αλλά ούτε από το γεγονός πως η ίδρυση του ΚΚΚ καθυστέρησε λίγα χρόνια σχέση με αυτή του ΣΕΚ- ΚΚΕ. Οι βασικοί παράγοντες εδράζονται στους μετασχηματισμούς που έχουν μόλις επέλθει στα Βαλκάνια λόγω της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και στην επίδραση που έχει η επανάσταση των μπολσεβίκων στο συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κομβικής σημασίας είναι η συγκρότηση της Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας που διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο για την υιοθέτηση συγκεκριμένης οπτικής από το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα γύρω από το λεγόμενο «εθνικό ζήτημα» και την αντίστοιχη εξειδίκευσή του στο κυπριακό.
Αλλά για να μπορέσουν να γίνουν αυτά κατανοητά είναι απαραίτητη μια συγχρονική παρουσίαση τόσο σε επίπεδο διεθνούς όσο και ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
Αλλά για να μπορέσουν να γίνουν αυτά κατανοητά είναι απαραίτητη μια συγχρονική παρουσίαση τόσο σε επίπεδο διεθνούς όσο και ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
Το παρόν άρθρο ασχολείται με την ταυτόχρονη συνύπαρξη δύο κομμουνιστικών κομμάτων στην κυπριακή πολιτική ζωή (Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου και ΑΚΕΛ, όπου το πρώτο αποτελεί παράνομο τμήμα του δεύτερου). Παρουσιάζονται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το ΚΚΚ πήρε την απόφαση για τη συμφωνία δημιουργίας του ΑΚΕΛ σε συνεργασία με «μικροαστικά και αστικά στοιχεία», αλλά και οι αντιφάσεις που χαρακτήρισαν το ΚΚΚ στην πορεία προς τη δημιουργία του ΑΚΕΛ. Αναδεικνύεται η στα πρώτα στάδια κοινωνική σύνθεση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ αλλά και η μάχη για την ηγεμονία στο νέο κόμμα η οποία, και εδώ είναι το παράδοξο, κυρίως λαμβάνει χώρα εντός του ΚΚΚ και όχι εντός του ΑΚΕΛ, στο οποίο μεταφέρεται διαθλασμένα κυρίως μέσω των πρωτοβουλιών του Πλουτή Σέρβα. Η διαμόρφωση του ΑΚΕΛ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’40 θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή την πάλη για την ηγεμονία που διεξήχθη την περίοδο συνύπαρξης ΚΚΚ και ΑΚΕΛ.
This article examines the structure of contemporary society of the Republic of Cyprus in the theoretical context of the Marxist model. The decisive role in determining social stratification at the theoretical level is assigned to the concepts of exploitation and domination.
Questions regarding the character of the European Union as a class project have not received the attention they deserve in Marxist debates, despite important interventions by some Marxists who have attempted to theorize “European Integration.”1 In contrast to the tendency to theorize the European Integration process as the evolution of a federation or confederation, we want to focus upon the class strategies inscribed in this process. Such an approach will show that we are not dealing with a supranational state-form, but with an advanced form of the hierarchical (and necessarily contradictory) coordination and integration of the class projects of European capitalist classes and capitalist states, in which the reduction of state sovereignty enables a strategy of intensified capitalist exploitation.
This article serves to present one of the basic ideological by‐products of so‐called “globalization”: the theory of Cosmopolitan Democracy (CD) outlining its basic assertions and to criticize them. Our main position is that despite its ostensibly innovatory problematic, it essentially comprises nothing more than acceptance of a “progressive” variety of capitalist domination on a global scale. The CD’ s positions do not lead to more radical management of global affairs but rather to an acceptance of conservative orientations in which the supremacy of the imperialist states can be reinforced
Η εξέγερση των ελληνοκυπρίων τον Οκτώβριο του 1931 απέναντι στους βρετανούς αποικιοκράτες με αίτημα την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ανάδειξε το κυπριακό ζήτημα με πολύ έντονο τρόπο και επηρέασε σημαντικά το ελληνικό πολιτικό σκηνικό
The nature of the European Communities/European Union has been extensively analysed in mainstream studies of International Relations but has not aroused comparable interest among Marxist theorists. This article represents an attempt to outline the historical course of the European Communities/European Union, the elements that contributed to shaping it from its foundation to the present day, including in its acquisition of an upgraded role in the international division of labour, with all the problems of competitiveness that it was called upon to face from a certain time onwards. My basic thesis is that it was established as part of an endeavour to counter Soviet influence in Western Europe and that its subsequent course bore the strategic imprint of the most powerful monopolized sectors of the European economy whose priority was the opening of markets.