To ζήτημα της λειτουργίας του Νομοθετικού Συμβουλίου επί Αγγλοκρατίας δεν είχε, μέχρι πρόσφατα, αποτελέσει ιδιαίτερο αντικείμενο έρευνας από τους ιστορικούς και τους κοινωνικούς επιστήμονες. Περιγραφή περιόδων της δράσης του υπήρχαν στις δουλειές των Ζαννέτου (Ζαννέτος 1997) και Georgallides (Georgalides 1985). Μια πρώτη συνολική οπτική από την πλευρά της πολιτικής και εκλογικής γεωγραφίας παρουσιάζεται στη μελέτη του Πρωτοπαπά. Μόλις πρόσφατα γνώρισαν το φως τη δημοσιότητας δύο μελέτες που ασχολούνται με το σύνολο της δραστηριότητας του Νομοθετικού Συμβουλίου (Κυριακίδης και Onurkan-Saman. H παρούσα μελέτη επιχειρεί να συμβάλει στη σχετική συζήτηση περί Νομοθετικού Συμβουλίου εστιάζοντας στις συζητήσεις για το αίτημα της Ένωσης που διεξήχθηκαν σε διάφορες συνεδριάσεις του οργάνου επιδιώκοντας να συσχετίσει το περιεχόμενο της επιχειρηματολογίας με τις αλλαγές στους διεθνείς συσχετισμούς.
Δημοσιεύτηκε από την ιστοσελίδα www.georgakopoulos.org
Είδα το "Boyhood" (βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες με τίτλο "Μεγαλώνοντας") πριν από μια εβδομάδα στην πρεμιέρα του Flix.gr, με τρομερή ανυπομονησία και ενθουσιασμό. Το concept της ταινίας, στην περίπτωση που δεν το ξέρετε, είναι η εξής: Ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ, έχοντας στο μυαλό του μόνο ένα γενικό σενάριο, μάζευε κάθε χρόνο και για δύο εβδομάδες ένα συνεργείο ηθοποιών και συνεργατών και έκανε γυρίσματα. Αυτό συνέβη για 12 χρόνια. Στο κέντρο της ιστορίας που γυρίστηκε μ' αυτό τον τρόπο είναι η ζωή ενός αγοριού από την ηλικία των έξι μέχρι την ηλικία των δεκαοκτώ. Το αγόρι λέγεται Μέισον και το υποδύεται ο ηθοποιός Έλαρ Κολτρέιν (τι όνομα!), ο οποίος όταν άρχισαν τα γυρίσματα ήταν ένα παιδάκι, και όταν τελείωσε ήταν ενήλικας. Κάθε χρόνο, όταν γίνονταν γυρίσματα, ο φωτογράφος Ματ Λάνκις του τράβαγε κι ένα πορτρέτο.
The recent emergence of the COVID pandemic which continues globally, apart from its given medical-biological consequences, presents significant aspects, with which this article will deal with.
Άρθρα
On the apologia by the leader of the Communist Party of Cyprus Charalambos Vatyliotis (Vatis) to the Comintern concerning the stance of the CPC in the uprising of 1931
Abstract
Employing primary material from the Soviet archives, a presentation is offered of theattitude of the Communist Party of Cyprus (CPC) to the failed revolt of 1931 against British colonialism. The CPC’s contradictions and shortcomings are exposed through outlining the course of the revolt, along with a presentation of the Comintern’s position on these events. The argument put forward is that there were a number of more general problems facing the Comintern at this time that paved the way for the CPC’s pursuit of this specific contradictory line. Among these general problems were the failure to achieve a further revolutionary breakthrough in Europe, the rise of fascism and the characteristics of the anti-colonial struggles of that time.
Employing primary material from the Soviet archives, a presentation is offered of theattitude of the Communist Party of Cyprus (CPC) to the failed revolt of 1931 against British colonialism. The CPC’s contradictions and shortcomings are exposed through outlining the course of the revolt, along with a presentation of the Comintern’s position on these events. The argument put forward is that there were a number of more general problems facing the Comintern at this time that paved the way for the CPC’s pursuit of this specific contradictory line. Among these general problems were the failure to achieve a further revolutionary breakthrough in Europe, the rise of fascism and the characteristics of the anti-colonial struggles of that time.
Στο παρόν κείμενο εξετάζεται η ζωή και η πολιτική διαδρομή του Νίκου Βαβούδη μέσα από τη χρήση σοβιετικών και ελληνικών αρχείων. Αναδεικνύεται η ένταξή του κομμουνιστικό κίνημα από πολύ μικρή ηλικία στη Μυτιλήνη καθώς και η δράση του στο συνδικαλισμό στον Πειραιά, η μετέπειτα εκπαίδευσή του στην ΕΣΣΔ αλλά και η στράτευσή του στο πλευρό των Δημοκρατικών στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Η επιστροφή του στην Ελλάδα τον βρίσκει στο πολύ νευραλγικό πόστο του ανταποκριτή πληροφοριών από την Ελλάδα προς την έδρα του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι και αντίστροφα. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις ήταν κάτι περισσότερο αφού λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της παρανομίας λειτουργούσε και σαν καθοδηγητής των παράνομων οργανώσεων. Σε αυτό συνέβαλε και η εκτίμηση με την οποία τον περιέβαλαν οι Σοβιετικοί αλλά και η ηγεσία του ΚΚΕ. Οι μετά θάνατον κατηγορίες που του αποδόθηκαν για «χαφιεδισμό», τόσο δικό του όσο και του Ν. Πλουμπίδη, σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονταν στην αλήθεια, αλλά αντανακλούσαν το κλίμα της ήττας της εποχής και της εύκολης ανεύρεσης ενόχων. Ωστόσο και η έκθεση αποκατάστασής του που συντάχθηκε από την «αντιζαχαριαδική» πλευρά λίγα χρόνια αργότερα, περισσότερο αποσκοπούσε στη νομιμοποίηση της πλευράς Κολιγιάννη παρά στην ανάδειξη των πραγματικών αιτίων που οδήγησαν στη σπίλωση ενός πολύ σημαντικού αγωνιστή.
Αν θελήσει κανείς να επικεντρωθεί στις πιο σημαντικές εξελίξεις στη διεθνή σκηνή των τελευταίων εβδομάδων θα μπορούσε να αναφέρει την πραγματοποίηση του Βrexit, τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία με την προσπάθεια των δυνάμεων του Άσαντ να καταλάβουν την Ιντλτίμπ και την παλινδρόμηση στη Λιβύη μεταξύ της έντασης των πολεμικών αντιπαραθέσεων και των προσπαθειών διεθνούς μεσολάβησης. Η κοινή συνισταμένη των τριών αυτών γεγονότων, πέραν το ότι επηρεάζουν πολύ περισσότερους διεθνείς παράγοντες από αυτούς που με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται να αφορούν, είναι πως αναδεικνύεται ο κυριαρχικός ρόλος του Έθνους- Κράτους.
Abstract
The aim of this article is to present and criticize Althusser’s and Poulantzas’ key positions on the State and its mechanisms. To begin with there is a discussion on the notion that the State is an aggregation of Ideological and Repressive Apparatuses and on the position according to which the State is an instrument. This is followed by a rejection of Althusser’s and Poulantzas’ claims in the light of the thesis that the State is the material outcome of a correlation of forces in the context of a specific mode of production but that there is a limit to the changes that may be made within the capitalist mode of production.
Key words
Marxism, State, Poulantzas, Althusser
The aim of this article is to present and criticize Althusser’s and Poulantzas’ key positions on the State and its mechanisms. To begin with there is a discussion on the notion that the State is an aggregation of Ideological and Repressive Apparatuses and on the position according to which the State is an instrument. This is followed by a rejection of Althusser’s and Poulantzas’ claims in the light of the thesis that the State is the material outcome of a correlation of forces in the context of a specific mode of production but that there is a limit to the changes that may be made within the capitalist mode of production.
Key words
Marxism, State, Poulantzas, Althusser
Άρθρα
H παράδοξη συνύπαρξη δύο κομμουνιστικών κομμάτων σε ένα: η περίπτωση ΚΚΚ και ΑΚΕΛ (1941- 1944)
Το παρόν άρθρο ασχολείται με την ταυτόχρονη συνύπαρξη δύο κομμουνιστικών κομμάτων στην κυπριακή πολιτική ζωή (Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου και ΑΚΕΛ, όπου το πρώτο αποτελεί παράνομο τμήμα του δεύτερου).
(γράφτηκε στις 23 Ιουνίου του 2013)
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 εισήλθε στο λεξιλόγιο των ελλήνων πολιτικών ταγών η έννοια της «αξιολόγησης» των Πανεπιστημίων. Σύμφωνα με τη συλλογιστική που αναπτύχθηκε, και αναπαράχθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η «αξιολόγησή» τους έτσι ώστε να βελτιωθεί η ποιότητά τους.
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 εισήλθε στο λεξιλόγιο των ελλήνων πολιτικών ταγών η έννοια της «αξιολόγησης» των Πανεπιστημίων. Σύμφωνα με τη συλλογιστική που αναπτύχθηκε, και αναπαράχθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η «αξιολόγησή» τους έτσι ώστε να βελτιωθεί η ποιότητά τους.
Άρθρα
The theoretical weakness of theses positing emergence of a transnational bourgeoisie and a transnational state. A critique of the views of William Robinson
This article presents a critique of the thesis positing the emergence of a transnational bourgeoisie and transnational state as outlined in the work of William Robinson. Given the Marxist character of Robinson’s views, the present critique shares common ground methodologically, rejecting, however, notions such as so- called globalization or exploitation of one country by another, lack of national identity of multinational corporations,formation of a “global” proletariat and the need for manifestation of social resistance at the “global” level.On the contrary, this articleemphasizes concepts such as non-territorial imperialism, the reproduction of capitalist exploitation and domination exclusively within the context of national formations and the key role of the state in the capitalist mode of production. It is within that framework that the reasons for the establishment of so-called “supranational” organizations can best be interpreted.
Άρθρα
The issue of Globalization through the theory of Imperialism and the periodization of modes of production
Critical Sociology vol 35, no1, pp. 57-78, 2009.
The aim of this article is to illustrate why the notions of mode of production and of social formation are still necessary for understanding the transformations taking place in the modern phase of imperialism.The basic object is to demonstrate the enduring significance of the Leninist theory of imperialism as a method used to analyse the current era of the capitalist development. What we have been witnessing over the last years is not the emergence of a new mode of production or the transition to a new stage of capitalism, so-called globalization, but merely imperialism in its modern phase.
The aim of this article is to illustrate why the notions of mode of production and of social formation are still necessary for understanding the transformations taking place in the modern phase of imperialism.The basic object is to demonstrate the enduring significance of the Leninist theory of imperialism as a method used to analyse the current era of the capitalist development. What we have been witnessing over the last years is not the emergence of a new mode of production or the transition to a new stage of capitalism, so-called globalization, but merely imperialism in its modern phase.
Άρθρα
From territorial to non territorial capitalist imperialism: The necessity of a revaluation of Marxist theories of imperialism
Rethinking Marxism vol 27 no1, pp. 85-106, 2015
(in collaboration with Panagiotis Sotiris)
During the 1990’s ‘globalization’ emerged as the most convenient term to describe world affairs. However, during the current decade imperialism has made an impressive come-back, both in political and theoretical debates. This had to do with the political conjuncture and the emergence of an aggressive American (or under American leadership) military interventionism, beginning with the war in Afghanistan, the brutal occupation of Iraq, the plans for a military strike against Iran.
(in collaboration with Panagiotis Sotiris)
During the 1990’s ‘globalization’ emerged as the most convenient term to describe world affairs. However, during the current decade imperialism has made an impressive come-back, both in political and theoretical debates. This had to do with the political conjuncture and the emergence of an aggressive American (or under American leadership) military interventionism, beginning with the war in Afghanistan, the brutal occupation of Iraq, the plans for a military strike against Iran.
Δημοσιεύτηκε στη νέα Σελίδα στις 11/3/2018
Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα τα τελευταία χρόνια είναι το κατά πόσο η εφαρμογή των μνημονίων και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης συνέβαλαν ή όχι στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό που θα δείξουμε σε αυτή τη σύντομη παρέμβαση είναι ότι αφενός αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες αλλά ότι αφετέρου υπήρξαν ανακατατάξεις και στο εσωτερικό των ευπορότερων στρωμάτων.
Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα τα τελευταία χρόνια είναι το κατά πόσο η εφαρμογή των μνημονίων και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης συνέβαλαν ή όχι στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό που θα δείξουμε σε αυτή τη σύντομη παρέμβαση είναι ότι αφενός αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες αλλά ότι αφετέρου υπήρξαν ανακατατάξεις και στο εσωτερικό των ευπορότερων στρωμάτων.
Δημοσιεύτηκε στις 6 Ιουνίου 2016 στο www.ektosgrammis.gr
Στη διάρκεια του 2015 είχαμε την πραγματοποίηση τριών πανεθνικού χαρακτήρα εκλογικών αναμετρήσεων που η κάθε μία έχει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Έχοντας παρέλθει ένα μικρό χρονικό διάστημα που μας επιτρέπει να δούμε με απόσταση αυτές τις εξελίξεις θα επιχειρήσουμε με το συγκεκριμένο άρθρο όχι τόσο την εξαγωγή αμιγώς πολιτικών συμπερασμάτων αλλά την ανάδειξη των διαφορών στην κοινωνική γεωγραφία της ψήφου και μέσω αυτής την ερμηνεία ορισμένων πλευρών του εκλογικού αποτελέσματος.
Στη διάρκεια του 2015 είχαμε την πραγματοποίηση τριών πανεθνικού χαρακτήρα εκλογικών αναμετρήσεων που η κάθε μία έχει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Έχοντας παρέλθει ένα μικρό χρονικό διάστημα που μας επιτρέπει να δούμε με απόσταση αυτές τις εξελίξεις θα επιχειρήσουμε με το συγκεκριμένο άρθρο όχι τόσο την εξαγωγή αμιγώς πολιτικών συμπερασμάτων αλλά την ανάδειξη των διαφορών στην κοινωνική γεωγραφία της ψήφου και μέσω αυτής την ερμηνεία ορισμένων πλευρών του εκλογικού αποτελέσματος.
This article examines the structure of contemporary society of the Republic of Cyprus in the theoretical context of the Marxist model. The decisive role in determining social stratification at the theoretical level is assigned to the concepts of exploitation and domination.
Το Κυπριακό ζήτημα είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα κι αυτό για δύο λόγους: Αφενός γιατί εμπλέκονται πολλοί παράγοντες (ε/κ κοινότητα, τ/κ κοινότητα, Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΟΗΕ). Αφετέρου γιατί το γεγονός πως δεν έχει, εδώ και δεκαετίες, καταληχθεί μια λύση που να βρίσκει σύμφωνους, καταρχάς, τους κατοίκους του νησιού αποδεικνύει από μόνο του τη δυσκολία του ζητήματος.
Η δικτατορία των Συνταγματαρχών αποτελεί το αποτέλεσμα της αντιφάσεων των μετεμφυλιακών δομών εξουσίας και ανάδειξης του στρατού σε σχετικά αυτοτελές κέντρο εξουσίας που εξέφραζε την πιο επιθετική στρατηγική του αστικού συνασπισμού εξουσίας. Η λήξη του εμφυλίου πολέμου το 1949 θα βρει τη συντηρητική δεξιά νικήτρια, την κομμουνιστική αριστερά νικημένη και το Στρατό, λόγω της καθοριστικής συμμετοχής του στην τελική έκβαση του πολέμου, αλλά και λόγω της ειδικής βαρύτητας ακροδεξιών και αντικομμουνιστικών ιδεολογημάτων στη διαμόρφωση της κυρίαρχης ιδεολογίας, να επιτυγχάνει την ανεξαρτησία του έναντι των υπολοίπων κέντρων της αστικής εξουσίας (Παλάτι, Κοινοβούλιο).
Nepal, a small Asian country situated between India and China, experienced a bloody civil war which lasted from 1996 to 2006. The aim of this article is to identify the factors that led to this civil confrontation and the conditions under which an initially small leftist party, the CPN-Maoist, won the leadership of the popular layers, emerged as the hegemonic rival to the autocratic royal power and modified the balance of forces, contributing to the abolition of the monarchy and the transformation of Nepal into a secular state. For all this to become comprehensible, however, what is required is that one embark on a detailed presentation of the political and social history of Nepal, subsequently highlighting the particular issues that have put their stamp on this specific course of social development.
Μαρία Αντωνιάδου
Η απροθυμία των ιεραρχών να παραδεχθούν τη σοβαρότητα της πανδημίας και η επιμονή τους να εθελοτυφλούν έβαλαν σε κίνδυνο όχι μόνο το ποίμνιο, αλλά και τους επικεφαλής της Εκκλησίας και τον κλήρο
Η απροθυμία των ιεραρχών να παραδεχθούν τη σοβαρότητα της πανδημίας και η επιμονή τους να εθελοτυφλούν έβαλαν σε κίνδυνο όχι μόνο το ποίμνιο, αλλά και τους επικεφαλής της Εκκλησίας και τον κλήρο
Θάνος Καμήλαλης
Από την αρχή της πανδημίας, η πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος Υγείας είναι «τόσο - όσο». Οι νοσοκομειακοί γιατροί στη Θεσσαλονίκη το χαρακτηρίζουν ως ένα εγκληματικό «βλέποντας και κάνοντας». Κάθε φορά που αναρωτιόμαστε, «μα καλά, γιατί δεν προσλαμβάνουν προσωπικο» ή «γιατί δεν έγινε επίταξη έγκαιρα και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν», η απάντηση είναι απλή και ωμή. Δεν θέλουν. Περιμένουμε να κάνουν τα παζάρια τους, να το διαχειριστούν επικοινωνιακά και μετά, ίσως με την κατάσταση στο απροχώρητο, να τρέξουν πίσω από τις εξελίξεις. Πείτε λίγο στον ιό να περιμένει να τελειώσουν τα παζάρια.
Από την αρχή της πανδημίας, η πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος Υγείας είναι «τόσο - όσο». Οι νοσοκομειακοί γιατροί στη Θεσσαλονίκη το χαρακτηρίζουν ως ένα εγκληματικό «βλέποντας και κάνοντας». Κάθε φορά που αναρωτιόμαστε, «μα καλά, γιατί δεν προσλαμβάνουν προσωπικο» ή «γιατί δεν έγινε επίταξη έγκαιρα και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν», η απάντηση είναι απλή και ωμή. Δεν θέλουν. Περιμένουμε να κάνουν τα παζάρια τους, να το διαχειριστούν επικοινωνιακά και μετά, ίσως με την κατάσταση στο απροχώρητο, να τρέξουν πίσω από τις εξελίξεις. Πείτε λίγο στον ιό να περιμένει να τελειώσουν τα παζάρια.
Αναστάσης Περράκης
Πότε θα φτάσει το εμβόλιο στον γενικό πληθυσμό; Είναι τα σκληρότερα μέτρα και τα πιο αποτελεσματικά;
Πότε θα φτάσει το εμβόλιο στον γενικό πληθυσμό; Είναι τα σκληρότερα μέτρα και τα πιο αποτελεσματικά;
Ενδιαφέρουσες απόψεις
«Απαγορεύομεν, αποφασίζομεν και διατάσσομεν»: Θα είναι πολλές οι ντροπές στο φετινό Πολυτεχνείο
Βασίλης Σ. Κανέλλης
Τα όργανα στο Πολυτεχνείο άρχισαν να παίζουν. Κι αν κάτι κινδυνεύει περισσότερο δεν είναι η δημόσια υγεία, όσο τα δημοκρατικά δικαιώματα
Τα όργανα στο Πολυτεχνείο άρχισαν να παίζουν. Κι αν κάτι κινδυνεύει περισσότερο δεν είναι η δημόσια υγεία, όσο τα δημοκρατικά δικαιώματα
Δημήτρης Λένης
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι τα εμβόλια είναι σωτήρια, προκαλούν περισσότερο καλό από κακό, είναι αναγκαία για την ανθρωπότητα, χωρίς αυτά θα ήμασταν έρμαια των πανδημιών και οι ψεκασμένοι που αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους είναι γενικά επικίνδυνοι. Ειδικά για ασθένειες που μπορεί να οδηγήσουν στη ΜΕΘ και για τις οποίες υπάρχει εμβόλιο, η ομοθυμαδόν, πάνδημη και χωρίς εξαιρέσεις κραυγή των πνευμονολόγων και εντατικολόγων, “κάντε εμβόλιο τώρα!”, θα έπρεπε να είναι δείκτης της σοβαρότητας των παραπάνω.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι τα εμβόλια είναι σωτήρια, προκαλούν περισσότερο καλό από κακό, είναι αναγκαία για την ανθρωπότητα, χωρίς αυτά θα ήμασταν έρμαια των πανδημιών και οι ψεκασμένοι που αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους είναι γενικά επικίνδυνοι. Ειδικά για ασθένειες που μπορεί να οδηγήσουν στη ΜΕΘ και για τις οποίες υπάρχει εμβόλιο, η ομοθυμαδόν, πάνδημη και χωρίς εξαιρέσεις κραυγή των πνευμονολόγων και εντατικολόγων, “κάντε εμβόλιο τώρα!”, θα έπρεπε να είναι δείκτης της σοβαρότητας των παραπάνω.
Θάνος Καμήλαλης
Όταν έχεις κλειδώσει τον κόσμο μέσα και συνεχίζεις να τον χτυπάς με επικοινωνιακή γραμμή το «στάλθηκαν τόσα SMS», δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση «τι κάνεις έξω ρε» τότε αφενός είσαι αισχρός, αφετέρου δείχνεις ότι βρίσκεσαι σε πανικό. Κι όταν τα ΜΜΕ που σε στηρίζουν ξοδεύουν τον χρόνο τους στο «μποτιλιάρισμα παρά το lockdown» ή μόνο στο «αν οι Έλληνες τηρούν τα μέτρα», τότε επιβεβαιώνουν ότι είναι απλά φερέφωνα μιας πλήρως αποτυχημένης κυβέρνησης.
Όταν έχεις κλειδώσει τον κόσμο μέσα και συνεχίζεις να τον χτυπάς με επικοινωνιακή γραμμή το «στάλθηκαν τόσα SMS», δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση «τι κάνεις έξω ρε» τότε αφενός είσαι αισχρός, αφετέρου δείχνεις ότι βρίσκεσαι σε πανικό. Κι όταν τα ΜΜΕ που σε στηρίζουν ξοδεύουν τον χρόνο τους στο «μποτιλιάρισμα παρά το lockdown» ή μόνο στο «αν οι Έλληνες τηρούν τα μέτρα», τότε επιβεβαιώνουν ότι είναι απλά φερέφωνα μιας πλήρως αποτυχημένης κυβέρνησης.
γράφει η Φραγκίσκα Μεγαλούδη
Περίπου πριν από 150 χρόνια, οι πιο φτωχοί ανάμεσα στο λαό της Γαλλίας, ξεκίνησαν για τις Βερσαλλίες όπου κατοικούσε ο Βασιλιάς και η γυναίκα του…Οι φτωχοί στάθηκαν μπροστά από το παλάτι και φώναζαν: δεν έχουμε ψωμί, δεν έχουμε ψωμί! Τόσο πολύ ήταν απελπισμένοι. Η Βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα τους κοίταξε από το παράθυρο και ρώτησε έναν αξιωματικό: -Τι θέλουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;- Μεγαλειοτάτη, απάντησε ο αξιωματούχος, θέλουν ψωμί…Η Βασίλισσα κούνησε το κεφάλι της με έκπληξη:- Δεν έχουν αρκετό ψωμί; Ρώτησε. Μα τότε, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;
Αυτή η φανταστική αφήγηση, γράφτηκε απο τον Erich Kastner το 1931 στο παιδικό βιβλίο Petit Point et ses amis, μεταφέροντας μια παλιότερη ιστορία του Jean Jacques Rousseau, για «μια μεγάλη πριγκίπισσα» που απαντούσε στους πεινασμένους χωρικούς «Ας φάνε παντεσπάνι». Η φράση αυτή συνδέθηκε με τη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα και έμελλε να εδραιώσει τη φήμη της στά πέρατα του κόσμου. Το ότι δεν ειπώθηκε ποτέ, λίγη σημασία έχει.
Περίπου πριν από 150 χρόνια, οι πιο φτωχοί ανάμεσα στο λαό της Γαλλίας, ξεκίνησαν για τις Βερσαλλίες όπου κατοικούσε ο Βασιλιάς και η γυναίκα του…Οι φτωχοί στάθηκαν μπροστά από το παλάτι και φώναζαν: δεν έχουμε ψωμί, δεν έχουμε ψωμί! Τόσο πολύ ήταν απελπισμένοι. Η Βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα τους κοίταξε από το παράθυρο και ρώτησε έναν αξιωματικό: -Τι θέλουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;- Μεγαλειοτάτη, απάντησε ο αξιωματούχος, θέλουν ψωμί…Η Βασίλισσα κούνησε το κεφάλι της με έκπληξη:- Δεν έχουν αρκετό ψωμί; Ρώτησε. Μα τότε, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;
Αυτή η φανταστική αφήγηση, γράφτηκε απο τον Erich Kastner το 1931 στο παιδικό βιβλίο Petit Point et ses amis, μεταφέροντας μια παλιότερη ιστορία του Jean Jacques Rousseau, για «μια μεγάλη πριγκίπισσα» που απαντούσε στους πεινασμένους χωρικούς «Ας φάνε παντεσπάνι». Η φράση αυτή συνδέθηκε με τη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα και έμελλε να εδραιώσει τη φήμη της στά πέρατα του κόσμου. Το ότι δεν ειπώθηκε ποτέ, λίγη σημασία έχει.
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, η νίκη του Τζο Μπάιντεν διαγραφόταν βέβαιη. Παρότι επωφελήθηκε από την τύχη για να κερδίσει με οριακή διαφορά κρίσιμες πολιτείες που του δίνουν την πλειοψηφία στο εκλεκτορικό κολέγιο, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη λαϊκή του νομιμοποίηση.
Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, η νίκη του Τζο Μπάιντεν διαγραφόταν βέβαιη. Παρότι επωφελήθηκε από την τύχη για να κερδίσει με οριακή διαφορά κρίσιμες πολιτείες που του δίνουν την πλειοψηφία στο εκλεκτορικό κολέγιο, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη λαϊκή του νομιμοποίηση.
Στέλιος Φωτεινόπουλος
Το κλίμα που επικρατεί στη Βρετανία μετά την απόφαση του κόμματος των Εργατικών να θέσει σε διαθεσιμότητα τον Τζέρεμι Κόρμπιν με αφορμή δηλώσεις του υποστηρικτικές προς τους Παλαιστίνιους που χαρακτηρίστηκαν αντισημιτικές μεταφέρει μέλος της Συνάντησης για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά, περιγράφοντας την επιχείρηση νομιμοποίησης της ατζέντας υπερσυνηρητικών κυβερνήσεων του Ισραήλ, καθώς και τη δημιουργίας πολιτικού κλίματος υπέρ των εποικισμών και κατά του Παλαιστινιακού κράτους.
Το κλίμα που επικρατεί στη Βρετανία μετά την απόφαση του κόμματος των Εργατικών να θέσει σε διαθεσιμότητα τον Τζέρεμι Κόρμπιν με αφορμή δηλώσεις του υποστηρικτικές προς τους Παλαιστίνιους που χαρακτηρίστηκαν αντισημιτικές μεταφέρει μέλος της Συνάντησης για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά, περιγράφοντας την επιχείρηση νομιμοποίησης της ατζέντας υπερσυνηρητικών κυβερνήσεων του Ισραήλ, καθώς και τη δημιουργίας πολιτικού κλίματος υπέρ των εποικισμών και κατά του Παλαιστινιακού κράτους.
Μηνάς Κωνσταντίνου
Το τηλεοπτικό μήνυμα του Πρωθυπουργού το μεσημέρι του Σαββάτου ήταν το πιο καθαρό και σαφές της πανδημιακής περιόδου που διανύουμε. Έπειτα από ένα πλήρες οκτάμηνο σχεδόν ολοκληρωτικής απουσίας ουσιαστικών μέτρων υποστήριξης της δημόσιας υγείας, προφύλαξης των εργαζόμενων και δραστικών παρεμβάσεων για την προστασία της υγείας ανηλίκων και ενηλίκων πολιτών της, η χώρα χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη. Το κόκκινο και το πράσινο κομμάτι της. Το απαραίτητο παραγωγικό και το αχρείαστο πολιτικό - πνευματικό - ψυχαγωγικό. Οι λογικοί που τηρούν το κυβερνητικό ευαγγέλιο από τη μία, οι «ψεκασμένοι» που δεν ταυτίζονται με αυτό από την άλλη. Στη μέση, ένας Ναπολεόντειος Μωυσής που διχάζει ποικιλοτρόπως έναν ολόκληρο λαό εν μέσω κατάστασης έκτακτης ανάγκης, για να περάσει από μέσα η θάλασσα της ανεπάρκειας και των συμφερόντων που εκπροσωπεί.
Το τηλεοπτικό μήνυμα του Πρωθυπουργού το μεσημέρι του Σαββάτου ήταν το πιο καθαρό και σαφές της πανδημιακής περιόδου που διανύουμε. Έπειτα από ένα πλήρες οκτάμηνο σχεδόν ολοκληρωτικής απουσίας ουσιαστικών μέτρων υποστήριξης της δημόσιας υγείας, προφύλαξης των εργαζόμενων και δραστικών παρεμβάσεων για την προστασία της υγείας ανηλίκων και ενηλίκων πολιτών της, η χώρα χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη. Το κόκκινο και το πράσινο κομμάτι της. Το απαραίτητο παραγωγικό και το αχρείαστο πολιτικό - πνευματικό - ψυχαγωγικό. Οι λογικοί που τηρούν το κυβερνητικό ευαγγέλιο από τη μία, οι «ψεκασμένοι» που δεν ταυτίζονται με αυτό από την άλλη. Στη μέση, ένας Ναπολεόντειος Μωυσής που διχάζει ποικιλοτρόπως έναν ολόκληρο λαό εν μέσω κατάστασης έκτακτης ανάγκης, για να περάσει από μέσα η θάλασσα της ανεπάρκειας και των συμφερόντων που εκπροσωπεί.
Θάνος Καμήλαλης
Ένας τραμπουκισμός όπως αυτός του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ από αυτοπροσδιοριζόμενους «αντιεξουσιαστές», που μάλιστα συνοδεύεται από εικόνα διαπόμπευσης είναι μία απαράδεκτη πράξη, μία καφρίλα. Μία εικόνα επίσης που φέρνει στο νου το «νόμο περί τεντιμποϊσμού» της χωροφυλακής του 50' δεν έχει τίποτα να κάνει ούτε με «κοινωνική επανάσταση», ούτε με «αλληλεγγύη» ούτε με έναν καλύτερο κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει με τη χρήση εξουσίας, ώστε σε εκείνη τη συνθήκη ο εξουσιαζόμενος να φορέσει το μήνυμα του για εκείνη την ώρα εξουσιαστή του. Η πρώτη αντίδραση επίσης σε κάτι τέτοιο οφείλει να στρέφεται προς την ίδια την ενέργεια και όχι προς το ποιοι δυνητικά επωφελούνται από αυτήν, να μην ετεροκαθορίζεται δηλαδή. Τα υπόλοιπα έπονται.
Ένας τραμπουκισμός όπως αυτός του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ από αυτοπροσδιοριζόμενους «αντιεξουσιαστές», που μάλιστα συνοδεύεται από εικόνα διαπόμπευσης είναι μία απαράδεκτη πράξη, μία καφρίλα. Μία εικόνα επίσης που φέρνει στο νου το «νόμο περί τεντιμποϊσμού» της χωροφυλακής του 50' δεν έχει τίποτα να κάνει ούτε με «κοινωνική επανάσταση», ούτε με «αλληλεγγύη» ούτε με έναν καλύτερο κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει με τη χρήση εξουσίας, ώστε σε εκείνη τη συνθήκη ο εξουσιαζόμενος να φορέσει το μήνυμα του για εκείνη την ώρα εξουσιαστή του. Η πρώτη αντίδραση επίσης σε κάτι τέτοιο οφείλει να στρέφεται προς την ίδια την ενέργεια και όχι προς το ποιοι δυνητικά επωφελούνται από αυτήν, να μην ετεροκαθορίζεται δηλαδή. Τα υπόλοιπα έπονται.
Μιχάλης Παναγιωτάκης
«Όπως κερδίσαμε τη μάχη της υγείας θα κερδίσουμε και τη μάχη της οικονομίας»
– Κυριάκος Μητσοτάκης 21/5/2020
Το προχθεσινό διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν ένας θρίαμβος της κρατικής αμηχανίας και μνημείο ακατανόητου πατερναλισμού. Κανένας βεβαίως δεν παρακολουθεί πώς πλαισιώνει τις εξαγγελίες των εκάστοτε μέτρων ο πρωθυπουργός, είναι σαν μια γαρνιτούρα κοινοτοπιών που συνοδεύει κάποιο ψιλοαυθαίρετο πακέτο μέτρων ή “μέτρων” προστασίας. Αλλά προχθές η πλαισίωση αυτή ήταν εξοργιστικά ανακριβής .
«Όπως κερδίσαμε τη μάχη της υγείας θα κερδίσουμε και τη μάχη της οικονομίας»
– Κυριάκος Μητσοτάκης 21/5/2020
Το προχθεσινό διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν ένας θρίαμβος της κρατικής αμηχανίας και μνημείο ακατανόητου πατερναλισμού. Κανένας βεβαίως δεν παρακολουθεί πώς πλαισιώνει τις εξαγγελίες των εκάστοτε μέτρων ο πρωθυπουργός, είναι σαν μια γαρνιτούρα κοινοτοπιών που συνοδεύει κάποιο ψιλοαυθαίρετο πακέτο μέτρων ή “μέτρων” προστασίας. Αλλά προχθές η πλαισίωση αυτή ήταν εξοργιστικά ανακριβής .
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Τα όσα έγιναν στην ΑΣΟΕΕ δείχνουν ότι κάποιοι έχουν τόσο λίγο μυαλό που ακόμη και εάν δεν είναι στημένοι, σίγουρα φέρονται σαν τέτοιοι
Τα όσα έγιναν στην ΑΣΟΕΕ δείχνουν ότι κάποιοι έχουν τόσο λίγο μυαλό που ακόμη και εάν δεν είναι στημένοι, σίγουρα φέρονται σαν τέτοιοι
Ενδιαφέρουσες απόψεις
Είναι υπό κατάρρευση η Τουρκία; Η λίρα δείχνει ότι η οικονομία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού
Η υποχώρηση της τουρκικής λίρας κάτω από το συμβολικό όριο των 8 λιρών ανά δολάριο τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου, αποδεικνύει τα δομικά προβλήματα της τουρκικής οικονομίας που ο Ερντογάν προσπαθεί να συγκαλύψει πίσω από τις διάφορες «προβολές ισχύος»
Ενδιαφέρουσες απόψεις
Η ανάδειξη Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας: μια ανάλυση του αποτελέσματος και των πιθανών επιπτώσεων
Γιάννος Κατσουρίδης
Η ανάδειξη Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας: μια ανάλυση του αποτελέσματος και των πιθανών επιπτώσεων
Η ανάδειξη Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας: μια ανάλυση του αποτελέσματος και των πιθανών επιπτώσεων
Φώτης Τερζάκης
Η θριαμβολογία τού Κυριάκου Μητσοτάκη και στελεχών τού κόμματός του —η προσπάθειά τους να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά υπέρ τους την καταδίκη τής Χρυσής Αυγής— δεν είναι μόνο θρασύτατη, ανιστορική και προσβλητική για τη νοημοσύνη μας. Στην αμετροέπειά της, διαδηλώνει αθέλητα εκείνο που κυρίως πασχίζει να κρύψει:
Η θριαμβολογία τού Κυριάκου Μητσοτάκη και στελεχών τού κόμματός του —η προσπάθειά τους να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά υπέρ τους την καταδίκη τής Χρυσής Αυγής— δεν είναι μόνο θρασύτατη, ανιστορική και προσβλητική για τη νοημοσύνη μας. Στην αμετροέπειά της, διαδηλώνει αθέλητα εκείνο που κυρίως πασχίζει να κρύψει:
Κώστας Ράπτης
Τα “ελληνοτουρκικά” δεν είναι πια αυτό που ξέραμε – και ασφαλώς δεν είναι μόνο “ελληνοτουρκικά”. Εξού και αποτυγχάνουν τα παραδοσιακά εργαλεία όχι αντιμετώπισης, αλλά ακόμη και κατευνασμού του Ταγίπ Ερντογάν – όπως διαπιστώνουν μετά τη νέα έξοδο του ερευνητικού σκάφους “Ορούτς Ρέις” όσοι, με πρώτη την καγκελάριο Μέρκελ, είχαν το προηγούμενο διάστημα μεσολαβήσει για έναν διάλογο που φαινόταν στέρεα δρομολογημένος.
Τα “ελληνοτουρκικά” δεν είναι πια αυτό που ξέραμε – και ασφαλώς δεν είναι μόνο “ελληνοτουρκικά”. Εξού και αποτυγχάνουν τα παραδοσιακά εργαλεία όχι αντιμετώπισης, αλλά ακόμη και κατευνασμού του Ταγίπ Ερντογάν – όπως διαπιστώνουν μετά τη νέα έξοδο του ερευνητικού σκάφους “Ορούτς Ρέις” όσοι, με πρώτη την καγκελάριο Μέρκελ, είχαν το προηγούμενο διάστημα μεσολαβήσει για έναν διάλογο που φαινόταν στέρεα δρομολογημένος.
Κώστας Ράπτης
Μια υπενθύμιση με νόημα. Σε ανάρτηση της στο Twitter η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα σημειώνει: “Η θέση της Ρωσίας ως μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι θέση αρχής. Θεωρούμε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ‘ακρογωνιαίο λίθο’ του διεθνούς καθεστώτος των θαλασσών”. Και προσθέτει: “Η Σύμβαση προβλέπει ρητά το κυρίαρχο δικαίωμα όλων των κρατών για χωρικά ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια και ορίζει τις αρχές και τους τρόπους της οριοθέτησης ΑΟΖ. Αυτό αφορά και τη Μεσόγειο“.
Μια υπενθύμιση με νόημα. Σε ανάρτηση της στο Twitter η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα σημειώνει: “Η θέση της Ρωσίας ως μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι θέση αρχής. Θεωρούμε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ‘ακρογωνιαίο λίθο’ του διεθνούς καθεστώτος των θαλασσών”. Και προσθέτει: “Η Σύμβαση προβλέπει ρητά το κυρίαρχο δικαίωμα όλων των κρατών για χωρικά ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια και ορίζει τις αρχές και τους τρόπους της οριοθέτησης ΑΟΖ. Αυτό αφορά και τη Μεσόγειο“.
Συνέντευξη
«Πολέμησα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) στη Συρία, για να σπουδάσω. Εδώ για να σπουδάσεις θες 50-60 χιλιαδες το χρόνο για δίδακτρα στο πανεπιστήμιο. Πήγα στο στρατό για να πληρώσουν εκείνοι, και τα είδα από μέσα. Το πρώτο, λοιπόν, είναι να σταματήσουν όλους τους πολέμους. Να φύγουν από το ΝΑΤΟ, να μην υπάρχει ΝΑΤΟ. Να κλείσουμε όλες τις βάσεις που έχουμε εκτός συνόρων. Έχουμε πάνω από χίλιες βάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο και εδώ λένε ότι δεν έχουν λεφτά [για τους εργάτες και τους αγρότες] αλλά για να συντηρούν χίλιες βάσεις έχουν». Συνέντευξη με τον Κρις Χελάλι, υποψήφιο του Κόμματος Κομμουνιστών των ΗΠΑ, στο Βερμόντ, για το Κογκρέσο.
Λαμπρινή Θωμά
«Πολέμησα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) στη Συρία, για να σπουδάσω. Εδώ για να σπουδάσεις θες 50-60 χιλιαδες το χρόνο για δίδακτρα στο πανεπιστήμιο. Πήγα στο στρατό για να πληρώσουν εκείνοι, και τα είδα από μέσα. Το πρώτο, λοιπόν, είναι να σταματήσουν όλους τους πολέμους. Να φύγουν από το ΝΑΤΟ, να μην υπάρχει ΝΑΤΟ. Να κλείσουμε όλες τις βάσεις που έχουμε εκτός συνόρων. Έχουμε πάνω από χίλιες βάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο και εδώ λένε ότι δεν έχουν λεφτά [για τους εργάτες και τους αγρότες] αλλά για να συντηρούν χίλιες βάσεις έχουν». Συνέντευξη με τον Κρις Χελάλι, υποψήφιο του Κόμματος Κομμουνιστών των ΗΠΑ, στο Βερμόντ, για το Κογκρέσο.
Λαμπρινή Θωμά
Νίκος Μπογιόπουλος
«Ώρα έντεκα π.μ. – Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ – Οι Γερμανοί εκκενώνουν οριστικά την πρωτεύουσα – Ο γερμανός διοικητής και όλο το στρατηγείο του Λυκαβηττού ανεχώρησαν – Η Αθήνα κηρύχτηκε ανοχύρωτη».
Ενδιαφέρουσες απόψεις
Το Πρώτο και τα υπόλοιπα ψέματα για την επάνω πλατεία και τους Αγανακτισμένους
Μηνάς Κωνσταντίνου
Το έγραψε ο Πρωθυπουργός σε άρθρο του το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το αναπαρήγαγαν οι εκπρόσωποι του κόμματος και διάφορα στελέχη, το αναμάσησαν εργολαβικά μέσα από τα χωνιά τους οι πληρωμένες πένες και το τάγμα της τηλεοπτικής και έντυπης ενημέρωσης, για να το επαναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο μικρόψυχο μήνυμά του μετά την ανακοίνωση της καταδίκης. «Οι πλατείες του μίσους και τα θολά νερά των αντιμνημονίων» έφεραν τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Μία ξεκάθαρα φτιαγμένη σε γραφεία επικοινωνία «γραμμή» που εάν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε την οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια, θα σήμανε τον εξοστρακισμό του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και της δράκας του. Φευ. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά σε μία συκοφαντική και δόλια παραχάραξη της ιστορίας. Και αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι.
Το έγραψε ο Πρωθυπουργός σε άρθρο του το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το αναπαρήγαγαν οι εκπρόσωποι του κόμματος και διάφορα στελέχη, το αναμάσησαν εργολαβικά μέσα από τα χωνιά τους οι πληρωμένες πένες και το τάγμα της τηλεοπτικής και έντυπης ενημέρωσης, για να το επαναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο μικρόψυχο μήνυμά του μετά την ανακοίνωση της καταδίκης. «Οι πλατείες του μίσους και τα θολά νερά των αντιμνημονίων» έφεραν τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Μία ξεκάθαρα φτιαγμένη σε γραφεία επικοινωνία «γραμμή» που εάν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε την οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια, θα σήμανε τον εξοστρακισμό του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και της δράκας του. Φευ. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά σε μία συκοφαντική και δόλια παραχάραξη της ιστορίας. Και αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι.
Δημήτρης ΚουσουρήςH μόνη πραγματική, η μόνη κρίσιμη απόφαση για την υπόθεσή μας πάρθηκε από τον Παύλο Φύσσα, εκείνη τη νύχτα που στάθηκε να αντικρίσει κατάματα το τέρας στη λεωφόρο Τσαλδάρη στην Αμφιάλη, καθορίζοντας ανεπιστρεπτί το μέλλον, το δικό του, των φονιάδων του, όλων μας. Το ότι η συμμορία που τον δολοφόνησε ήταν βραχίονας μιας ανοιχτά ναζιστικής οργάνωσης, της πιο εφιαλτικής του μεταπολέμου, με ρίζες στους μηχανισμούς της Χούντας και με παραστρατιωτική-δολοφονική δράση από τη δεκαετία του 1990, το ξέρουν πια όλοι όποια και αν είναι η απόφαση της δίκης.