Greece, especially after the fall of so-called “existing socialism”, has been transformed into a recipient country for immigrants. An examination, employing Marxist methodology, is undertaken of the social stratification of the foreign labour force in Greece before (2001) and during (2017) the crisis. The changes are highlighted and their causes investigated. In addition to this, a comparison is made between the social stratification of the country's total workforce and that of the foreign workers (2017), and an interpretation offered of the differences that emerge.
Ο Νίκος Πουλαντζάς επιχειρεί να εμβαθύνει και να εκλαϊκεύσει με το συγκεκριμένο άρθρο βασικά στοιχεία που περιλαμβάνονται στο τελευταίο του βιβλίο Το Κράτος, η Εξουσία, Ο Σοσιαλισμός. Αναδεικνύει το ειδικό φαινόμενο του Αυταρχικού Κρατισμού και υπογραμμίζει τη σημασία που έχει ως απάντηση η χάραξη ενός δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό. Την πορεία αυτή την προσεγγίζει ως μια δύσκολη «συνάντηση» μιας κυβέρνησης σοσιαλιστών- κομμουνιστών με τα νέα κοινωνικά κινήματα. Επηρεασμένος από τις εξελίξεις της δεκαετίας του ‘70 και τη σταδιακή υποχώρηση της κομμουνιστικής αριστεράς θεωρεί πως μπορούν οι λαϊκοί αγώνες να μετασχηματίσουν το σύνολο των κρατικών μηχανισμών. Με αυτό τον τρόπο, όμως, υποβαθμίζει τον ταξικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού κράτους και τον ιδιαίτερο ρόλο του σκληρού πυρήνα του.
Του Σπύρου Σακελλαρόπουλου
Στο άρθρο αρχικά συζητείται η θέση πως το κράτος είναι μια συνάρθρωση ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών και η θέση σύμφωνα με την οποία το κράτος είναι ένα όργανο. Στη συνέχεια ακολουθεί η κριτική προσέγγιση των ισχυρισμών του Althusser και του Πουλαντζά υπό το πρίσμα της θέσης ότι το κράτος είναι το αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δυνάμεων στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου τρόπου παραγωγής αλλά και ότι υπάρχει ένα όριο στις αλλαγές που μπορεί να γίνει μέσα στον καπιταλιστικό σύστημα. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως και οι αγώνες εγγράφονται στο εσωτερικό του κράτους, και το κράτος έχει ταξικό πρόσημο. Η αδυναμία του Πουλαντζά είναι πως ενώ σωστά επισημαίνει, κάνοντας κριτική στον Αλτουσέρ, πως η εργαλειακή αντίληψη του κράτους δεν απαντά στο ερώτημα γιατί αν το κράτος είναι εργαλείο η αστική τάξη επιλέγει αυτό το κράτος και όχι κάποιο άλλο που θα της διασφάλιζε μεγαλύτερη κατανομή του πλούτου, από την άλλη εμφανίζεται αδύναμος να εξηγήσει πως η αστική τάξη μπορεί και εξουσιάζει με τη συγκεκριμένη μορφή κράτους. Ταυτόχρονα δεν τονίζει πως η εγγραφή των λαϊκών αγώνων στο εσωτερικό του Κράτους μπορεί σε μια χρονική στιγμή να παίρνει τη μορφή λαϊκών κατακτήσεων αλλά σε δεύτερο χρόνο το Κράτος μπορεί να κατορθώσει να ενσωματώσει αυτή τη δυναμική μεταλλάσσοντάς την σε στοιχείο αναπαραγωγής της εξουσίας του κεφαλαίου (πχ το κράτος πρόνοιας ως παράμετρος αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, ή η καθολική ψηφοφορία ως νομιμοποιητική διαδικασία). Ίσως το βασικό πρόβλημα για τις θέσεις του Πουλαντζά να είναι η μετατόπιση των απόψεών του από την «ανάγκη συντριβής της κρατικής μηχανής» στη δυνατότητα σταδιακής μετεξέλιξης του κράτους σε σοσιαλιστική κατεύθυνση μέσα από την ένταση της ταξικής πάλης. Από την πλευρά του ο Αλτουσέρ ενώ εμμένει στη διαδικασία επαναστατικής ρήξης με το αστικό κράτος τραβάει το ραβδί προς την άλλη πλευρά μη αναγνωρίζοντας την ύπαρξη δύο γεωγραφιών στο εσωτερικό του κράτους όπου στη μια υπεισέρχεται η ταξική πάλη ενώ η άλλη μένει αλώβητη. Καταλήγει έτσι σε μια υποτίμηση της σημασίας της εκτύλιξης επιμέρους λαϊκών αγώνων καθώς και στις δυνατότητες που υπάρχουν, για όσο το επιτρέψει ο εκάστοτε ταξικός συσχετισμός δύναμης, για απόσπαση κατακτήσεων από τις κυριαρχούμενες τάξεις.
The recent emergence of the COVID pandemic which continues globally, apart from its given medical-biological consequences, presents significant aspects, with which this article will deal with.
Άρθρα
On the apologia by the leader of the Communist Party of Cyprus Charalambos Vatyliotis (Vatis) to the Comintern concerning the stance of the CPC in the uprising of 1931
Abstract
Employing primary material from the Soviet archives, a presentation is offered of theattitude of the Communist Party of Cyprus (CPC) to the failed revolt of 1931 against British colonialism. The CPC’s contradictions and shortcomings are exposed through outlining the course of the revolt, along with a presentation of the Comintern’s position on these events. The argument put forward is that there were a number of more general problems facing the Comintern at this time that paved the way for the CPC’s pursuit of this specific contradictory line. Among these general problems were the failure to achieve a further revolutionary breakthrough in Europe, the rise of fascism and the characteristics of the anti-colonial struggles of that time.
Employing primary material from the Soviet archives, a presentation is offered of theattitude of the Communist Party of Cyprus (CPC) to the failed revolt of 1931 against British colonialism. The CPC’s contradictions and shortcomings are exposed through outlining the course of the revolt, along with a presentation of the Comintern’s position on these events. The argument put forward is that there were a number of more general problems facing the Comintern at this time that paved the way for the CPC’s pursuit of this specific contradictory line. Among these general problems were the failure to achieve a further revolutionary breakthrough in Europe, the rise of fascism and the characteristics of the anti-colonial struggles of that time.
Στο παρόν κείμενο εξετάζεται η ζωή και η πολιτική διαδρομή του Νίκου Βαβούδη μέσα από τη χρήση σοβιετικών και ελληνικών αρχείων. Αναδεικνύεται η ένταξή του κομμουνιστικό κίνημα από πολύ μικρή ηλικία στη Μυτιλήνη καθώς και η δράση του στο συνδικαλισμό στον Πειραιά, η μετέπειτα εκπαίδευσή του στην ΕΣΣΔ αλλά και η στράτευσή του στο πλευρό των Δημοκρατικών στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Η επιστροφή του στην Ελλάδα τον βρίσκει στο πολύ νευραλγικό πόστο του ανταποκριτή πληροφοριών από την Ελλάδα προς την έδρα του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι και αντίστροφα. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις ήταν κάτι περισσότερο αφού λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της παρανομίας λειτουργούσε και σαν καθοδηγητής των παράνομων οργανώσεων. Σε αυτό συνέβαλε και η εκτίμηση με την οποία τον περιέβαλαν οι Σοβιετικοί αλλά και η ηγεσία του ΚΚΕ. Οι μετά θάνατον κατηγορίες που του αποδόθηκαν για «χαφιεδισμό», τόσο δικό του όσο και του Ν. Πλουμπίδη, σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονταν στην αλήθεια, αλλά αντανακλούσαν το κλίμα της ήττας της εποχής και της εύκολης ανεύρεσης ενόχων. Ωστόσο και η έκθεση αποκατάστασής του που συντάχθηκε από την «αντιζαχαριαδική» πλευρά λίγα χρόνια αργότερα, περισσότερο αποσκοπούσε στη νομιμοποίηση της πλευράς Κολιγιάννη παρά στην ανάδειξη των πραγματικών αιτίων που οδήγησαν στη σπίλωση ενός πολύ σημαντικού αγωνιστή.
Αν θελήσει κανείς να επικεντρωθεί στις πιο σημαντικές εξελίξεις στη διεθνή σκηνή των τελευταίων εβδομάδων θα μπορούσε να αναφέρει την πραγματοποίηση του Βrexit, τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία με την προσπάθεια των δυνάμεων του Άσαντ να καταλάβουν την Ιντλτίμπ και την παλινδρόμηση στη Λιβύη μεταξύ της έντασης των πολεμικών αντιπαραθέσεων και των προσπαθειών διεθνούς μεσολάβησης. Η κοινή συνισταμένη των τριών αυτών γεγονότων, πέραν το ότι επηρεάζουν πολύ περισσότερους διεθνείς παράγοντες από αυτούς που με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται να αφορούν, είναι πως αναδεικνύεται ο κυριαρχικός ρόλος του Έθνους- Κράτους.
Abstract
The aim of this article is to present and criticize Althusser’s and Poulantzas’ key positions on the State and its mechanisms. To begin with there is a discussion on the notion that the State is an aggregation of Ideological and Repressive Apparatuses and on the position according to which the State is an instrument. This is followed by a rejection of Althusser’s and Poulantzas’ claims in the light of the thesis that the State is the material outcome of a correlation of forces in the context of a specific mode of production but that there is a limit to the changes that may be made within the capitalist mode of production.
Key words
Marxism, State, Poulantzas, Althusser
The aim of this article is to present and criticize Althusser’s and Poulantzas’ key positions on the State and its mechanisms. To begin with there is a discussion on the notion that the State is an aggregation of Ideological and Repressive Apparatuses and on the position according to which the State is an instrument. This is followed by a rejection of Althusser’s and Poulantzas’ claims in the light of the thesis that the State is the material outcome of a correlation of forces in the context of a specific mode of production but that there is a limit to the changes that may be made within the capitalist mode of production.
Key words
Marxism, State, Poulantzas, Althusser
Άρθρα
H παράδοξη συνύπαρξη δύο κομμουνιστικών κομμάτων σε ένα: η περίπτωση ΚΚΚ και ΑΚΕΛ (1941- 1944)
Το παρόν άρθρο ασχολείται με την ταυτόχρονη συνύπαρξη δύο κομμουνιστικών κομμάτων στην κυπριακή πολιτική ζωή (Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου και ΑΚΕΛ, όπου το πρώτο αποτελεί παράνομο τμήμα του δεύτερου).
(γράφτηκε στις 23 Ιουνίου του 2013)
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 εισήλθε στο λεξιλόγιο των ελλήνων πολιτικών ταγών η έννοια της «αξιολόγησης» των Πανεπιστημίων. Σύμφωνα με τη συλλογιστική που αναπτύχθηκε, και αναπαράχθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η «αξιολόγησή» τους έτσι ώστε να βελτιωθεί η ποιότητά τους.
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 εισήλθε στο λεξιλόγιο των ελλήνων πολιτικών ταγών η έννοια της «αξιολόγησης» των Πανεπιστημίων. Σύμφωνα με τη συλλογιστική που αναπτύχθηκε, και αναπαράχθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η «αξιολόγησή» τους έτσι ώστε να βελτιωθεί η ποιότητά τους.
Άρθρα
The theoretical weakness of theses positing emergence of a transnational bourgeoisie and a transnational state. A critique of the views of William Robinson
This article presents a critique of the thesis positing the emergence of a transnational bourgeoisie and transnational state as outlined in the work of William Robinson. Given the Marxist character of Robinson’s views, the present critique shares common ground methodologically, rejecting, however, notions such as so- called globalization or exploitation of one country by another, lack of national identity of multinational corporations,formation of a “global” proletariat and the need for manifestation of social resistance at the “global” level.On the contrary, this articleemphasizes concepts such as non-territorial imperialism, the reproduction of capitalist exploitation and domination exclusively within the context of national formations and the key role of the state in the capitalist mode of production. It is within that framework that the reasons for the establishment of so-called “supranational” organizations can best be interpreted.
Άρθρα
The issue of Globalization through the theory of Imperialism and the periodization of modes of production
Critical Sociology vol 35, no1, pp. 57-78, 2009.
The aim of this article is to illustrate why the notions of mode of production and of social formation are still necessary for understanding the transformations taking place in the modern phase of imperialism.The basic object is to demonstrate the enduring significance of the Leninist theory of imperialism as a method used to analyse the current era of the capitalist development. What we have been witnessing over the last years is not the emergence of a new mode of production or the transition to a new stage of capitalism, so-called globalization, but merely imperialism in its modern phase.
The aim of this article is to illustrate why the notions of mode of production and of social formation are still necessary for understanding the transformations taking place in the modern phase of imperialism.The basic object is to demonstrate the enduring significance of the Leninist theory of imperialism as a method used to analyse the current era of the capitalist development. What we have been witnessing over the last years is not the emergence of a new mode of production or the transition to a new stage of capitalism, so-called globalization, but merely imperialism in its modern phase.
Άρθρα
From territorial to non territorial capitalist imperialism: The necessity of a revaluation of Marxist theories of imperialism
Rethinking Marxism vol 27 no1, pp. 85-106, 2015
(in collaboration with Panagiotis Sotiris)
During the 1990’s ‘globalization’ emerged as the most convenient term to describe world affairs. However, during the current decade imperialism has made an impressive come-back, both in political and theoretical debates. This had to do with the political conjuncture and the emergence of an aggressive American (or under American leadership) military interventionism, beginning with the war in Afghanistan, the brutal occupation of Iraq, the plans for a military strike against Iran.
(in collaboration with Panagiotis Sotiris)
During the 1990’s ‘globalization’ emerged as the most convenient term to describe world affairs. However, during the current decade imperialism has made an impressive come-back, both in political and theoretical debates. This had to do with the political conjuncture and the emergence of an aggressive American (or under American leadership) military interventionism, beginning with the war in Afghanistan, the brutal occupation of Iraq, the plans for a military strike against Iran.
Δημοσιεύτηκε στη νέα Σελίδα στις 11/3/2018
Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα τα τελευταία χρόνια είναι το κατά πόσο η εφαρμογή των μνημονίων και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης συνέβαλαν ή όχι στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό που θα δείξουμε σε αυτή τη σύντομη παρέμβαση είναι ότι αφενός αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες αλλά ότι αφετέρου υπήρξαν ανακατατάξεις και στο εσωτερικό των ευπορότερων στρωμάτων.
Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα τα τελευταία χρόνια είναι το κατά πόσο η εφαρμογή των μνημονίων και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης συνέβαλαν ή όχι στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό που θα δείξουμε σε αυτή τη σύντομη παρέμβαση είναι ότι αφενός αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες αλλά ότι αφετέρου υπήρξαν ανακατατάξεις και στο εσωτερικό των ευπορότερων στρωμάτων.
Δημοσιεύτηκε στις 6 Ιουνίου 2016 στο www.ektosgrammis.gr
Στη διάρκεια του 2015 είχαμε την πραγματοποίηση τριών πανεθνικού χαρακτήρα εκλογικών αναμετρήσεων που η κάθε μία έχει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Έχοντας παρέλθει ένα μικρό χρονικό διάστημα που μας επιτρέπει να δούμε με απόσταση αυτές τις εξελίξεις θα επιχειρήσουμε με το συγκεκριμένο άρθρο όχι τόσο την εξαγωγή αμιγώς πολιτικών συμπερασμάτων αλλά την ανάδειξη των διαφορών στην κοινωνική γεωγραφία της ψήφου και μέσω αυτής την ερμηνεία ορισμένων πλευρών του εκλογικού αποτελέσματος.
Στη διάρκεια του 2015 είχαμε την πραγματοποίηση τριών πανεθνικού χαρακτήρα εκλογικών αναμετρήσεων που η κάθε μία έχει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Έχοντας παρέλθει ένα μικρό χρονικό διάστημα που μας επιτρέπει να δούμε με απόσταση αυτές τις εξελίξεις θα επιχειρήσουμε με το συγκεκριμένο άρθρο όχι τόσο την εξαγωγή αμιγώς πολιτικών συμπερασμάτων αλλά την ανάδειξη των διαφορών στην κοινωνική γεωγραφία της ψήφου και μέσω αυτής την ερμηνεία ορισμένων πλευρών του εκλογικού αποτελέσματος.
This article examines the structure of contemporary society of the Republic of Cyprus in the theoretical context of the Marxist model. The decisive role in determining social stratification at the theoretical level is assigned to the concepts of exploitation and domination.
Ενδιαφέρουσες απόψεις
Τα αποτελέσματα από τη πρώτη εβδομάδα εφαρμογής του self test στα λύκεια μας εξαναγκάζει να επιστρέψουμε σε μια συζήτηση
Του Τάσου Βασιλειάδη
Τα αποτελέσματα από τη πρώτη εβδομάδα εφαρμογής του self test στα λύκεια μας εξαναγκάζει να επιστρέψουμε σε μια συζήτηση.
Τα αποτελέσματα από τη πρώτη εβδομάδα εφαρμογής του self test στα λύκεια μας εξαναγκάζει να επιστρέψουμε σε μια συζήτηση.
Η θετικότητα στον πληθυσμό μαθητών - καθηγητών, όσων δηλαδή έκαναν το self test, την προηγούμενη εβδομάδα άγγιζε το 0.5%. Πάμε τώρα σε μια απλουστεύτικη ανάλυση για λόγους οικονομίας χρόνου και κυριως έλλειψης δεδομένων. Παρακαλω μην την κρίνετε για την ακρίβεια της ομως σταθείτε στο συμπέρασμα.
Ενδιαφέρουσες απόψεις
ΣΥΡΙΖΑ για οικονομία: εγκατάλειψη ριζοσπαστισμού και άνοιγμα στους «μικρομεσαίους»
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την επανεκκίνηση της οικονομίας αποτυπώνουν την οριστική ρήξη με κάθε εκδοχή «αριστερού ριζοσπαστισμού» και την προσπάθεια ανοίγματος προς τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα
Ολγα Στέφου
Αν κέρδισε η γενιά μας; Εγώ θα πω ότι κέρδισε κι άφησε και παρακαταθήκη. Κι είμαστε, πόσο είμαστε, ακόμα νέοι! Νέοι με δάνεια, ένσημα, οικογένειες κάποιοι, δουλειές, γεμάτο χρόνο
Αν κέρδισε η γενιά μας; Εγώ θα πω ότι κέρδισε κι άφησε και παρακαταθήκη. Κι είμαστε, πόσο είμαστε, ακόμα νέοι! Νέοι με δάνεια, ένσημα, οικογένειες κάποιοι, δουλειές, γεμάτο χρόνο
Του Δημήτρη Μπελαντή
Η Διακήρυξη που δημοσίευσε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 αποτελεί ένα πολιτικά και ιδεολογικά ενδιαφέρον κείμενο. Τόσο για αυτά που λέει (ορισμένα από τα οποία είναι ιστορικώς αληθή και βάσιμα) όσο και για αυτά που υποβαθμίζει ή παρασιωπά.
Η Διακήρυξη που δημοσίευσε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 αποτελεί ένα πολιτικά και ιδεολογικά ενδιαφέρον κείμενο. Τόσο για αυτά που λέει (ορισμένα από τα οποία είναι ιστορικώς αληθή και βάσιμα) όσο και για αυτά που υποβαθμίζει ή παρασιωπά.
Παναγιώτης Σωτήρης
Το τοπίο της εργασίας γίνεται όλο και πιο ευέλικτο, μόνο που αυτό δεν καταργεί τις συλλογικές αντιστάσεις των εργαζομένων
Το τοπίο της εργασίας γίνεται όλο και πιο ευέλικτο, μόνο που αυτό δεν καταργεί τις συλλογικές αντιστάσεις των εργαζομένων
Ενδιαφέρουσες απόψεις
Δημοσκοπήσεις : Η κυβέρνηση αντιμέτωπη με τη δυσαρέσκεια, ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αντιπολιτευτικό λόγο
Παναγιώτης Σωτήρης
Παρότι η ΝΔ διατηρεί ένα σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση αρχίζει να εισπράττει και δυσαρέσκεια
Παρότι η ΝΔ διατηρεί ένα σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση αρχίζει να εισπράττει και δυσαρέσκεια
Θάνος Καμήλαλης
Η Βάνα Παπαευαγγέλου με τη δήλωσή της για το «μικρό ποσοστό, 20% των θανάτων εκτός ΜΕΘ» δεν εκφράζει τον εαυτό της, ούτε έκανε μία αστοχία. Ίσως όντως να μην ήθελε να πει ό,τι είπε, αλλά όσο κι αν προσπαθεί να πείσει περί «διαστρέβλωσης», εκφράζει την Επιτροπή των «ειδικών» και την πολιτική της στο δεύτερο και ατέλειωτο lockdown. Μία πολιτική που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Εδώ και πάρα πολλούς μήνες, τα δύο αυτά σώματα έχουν ενωθεί εις σάρκα μίαν.
Η Βάνα Παπαευαγγέλου με τη δήλωσή της για το «μικρό ποσοστό, 20% των θανάτων εκτός ΜΕΘ» δεν εκφράζει τον εαυτό της, ούτε έκανε μία αστοχία. Ίσως όντως να μην ήθελε να πει ό,τι είπε, αλλά όσο κι αν προσπαθεί να πείσει περί «διαστρέβλωσης», εκφράζει την Επιτροπή των «ειδικών» και την πολιτική της στο δεύτερο και ατέλειωτο lockdown. Μία πολιτική που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Εδώ και πάρα πολλούς μήνες, τα δύο αυτά σώματα έχουν ενωθεί εις σάρκα μίαν.
Θέμης Τζήμας
Την ώρα που η κυβέρνηση αποτυγχάνει στο πλέον κομβικό ζήτημα της περιόδου που διανύουμε (στην διαχείριση της πανδημίας) και που η πλειοψηφία των πολιτών αντιδρά ανοιχτά, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν παίρνει κεφάλι αλλά, ακόμα χειρότερα, εξακολουθεί να παραμένει μη εντοπίσιμος σε κρίσιμους μαζικούς χώρους, να μένει πίσω στις δημοσκοπήσεις και να βλέπει το, κατά τον ίδιο, ισχυρό του χαρτί, τον πρόεδρο του κόμματος, να υπολείπεται δραματικά στο δημοσκοπικό ερώτημα της καταλληλότητας για την θέση του πρωθυπουργού.
Την ώρα που η κυβέρνηση αποτυγχάνει στο πλέον κομβικό ζήτημα της περιόδου που διανύουμε (στην διαχείριση της πανδημίας) και που η πλειοψηφία των πολιτών αντιδρά ανοιχτά, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν παίρνει κεφάλι αλλά, ακόμα χειρότερα, εξακολουθεί να παραμένει μη εντοπίσιμος σε κρίσιμους μαζικούς χώρους, να μένει πίσω στις δημοσκοπήσεις και να βλέπει το, κατά τον ίδιο, ισχυρό του χαρτί, τον πρόεδρο του κόμματος, να υπολείπεται δραματικά στο δημοσκοπικό ερώτημα της καταλληλότητας για την θέση του πρωθυπουργού.
Παναγιώτης Σωτήρης
Το κύμα διαδηλώσεων των τελευταίων εβδομάδων αποτυπώνει βαθύτερες κοινωνικές δυναμικές και υπερβαίνει κομματικούς σχεδιασμούς και υπολογισμούς
Το κύμα διαδηλώσεων των τελευταίων εβδομάδων αποτυπώνει βαθύτερες κοινωνικές δυναμικές και υπερβαίνει κομματικούς σχεδιασμούς και υπολογισμούς
Δημήτρης Τσίρκας
Κέρδισε ή έχασε ο «γνωστός» απεργός πείνας; Το αίτημά του δεν ικανοποιήθηκε. Η κυβέρνηση δεν υποχώρησε ή δεν «εκβιάστηκε», όπως λέει η ίδια, παρότι ο απεργός έφτασε ένα βήμα πριν τον θάνατο. Τα στελέχη και οι οπαδοί της πανηγυρίζουν. Αυτό θα έχει επιπτώσεις, τόσο στη στάση της από δω και στο εξής, αναμφίβολα πιο σκληρή και άτεγκτη. Όσο και στην αντιμετώπιση παρόμοιων αγώνων στο μέλλον. Μέχρι τώρα το κράτος υποχωρούσε ή ερχόταν σε κάποιο συμβιβασμό ώστε να μην πεθάνει ο κρατούμενος.
Κέρδισε ή έχασε ο «γνωστός» απεργός πείνας; Το αίτημά του δεν ικανοποιήθηκε. Η κυβέρνηση δεν υποχώρησε ή δεν «εκβιάστηκε», όπως λέει η ίδια, παρότι ο απεργός έφτασε ένα βήμα πριν τον θάνατο. Τα στελέχη και οι οπαδοί της πανηγυρίζουν. Αυτό θα έχει επιπτώσεις, τόσο στη στάση της από δω και στο εξής, αναμφίβολα πιο σκληρή και άτεγκτη. Όσο και στην αντιμετώπιση παρόμοιων αγώνων στο μέλλον. Μέχρι τώρα το κράτος υποχωρούσε ή ερχόταν σε κάποιο συμβιβασμό ώστε να μην πεθάνει ο κρατούμενος.
Παντελής Μπάγκος, Δημήτρης Αναστασίου
Στο πλαίσιο της “Ώρας του Πρωθυπουργού”, στη συνεδρίαση της 12ης Μαρτίου 2021, και περίπου στο 17ο λεπτό της απάντησης του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ερώτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σχετικά με τα πρόσφατα φαινόμενα βίας και αυθαιρεσίας της αστυνομίας, έγινε αναφορά σε μια έρευνα του Πανεπιστημίου Humboldt, όπως ειπώθηκε. Επικαλούμενος την έρευνα αυτή, ο πρωθυπουργός επιχειρηματολόγησε ότι ο κορονοϊός μεταδίδεται με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Επίσης, με λίγα λόγια, ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμβάλλει στην διασπορά του κορονοϊού επειδή υποστηρίζει τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την αστυνομική καταστολή.
Στο πλαίσιο της “Ώρας του Πρωθυπουργού”, στη συνεδρίαση της 12ης Μαρτίου 2021, και περίπου στο 17ο λεπτό της απάντησης του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ερώτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σχετικά με τα πρόσφατα φαινόμενα βίας και αυθαιρεσίας της αστυνομίας, έγινε αναφορά σε μια έρευνα του Πανεπιστημίου Humboldt, όπως ειπώθηκε. Επικαλούμενος την έρευνα αυτή, ο πρωθυπουργός επιχειρηματολόγησε ότι ο κορονοϊός μεταδίδεται με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Επίσης, με λίγα λόγια, ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμβάλλει στην διασπορά του κορονοϊού επειδή υποστηρίζει τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την αστυνομική καταστολή.
Έχουμε φτάσει στο σημείο μίας τραγικής απάθειας, στο σημείο που η αποτυχία μέτρων που ανακοινώνονται είναι προδιαγεγραμμένη και η ανακοίνωσή τους γίνεται απλά για τον περίγελο στα κοινωνικά δίκτυα και για να δυσκολέψει λίγο παραπάνω η καθημερινότητα. Για μία σημαντική μερίδα των πολιτών, η κυβερνητική και κυρίως, η επιστημονική διαχείριση της πανδημίας έχουν χάσει κάθε ίχνος σοβαρότητας. Ίσως να υπερβάλλω, ίσως όντως αυτό που χρειαζόμασταν να ήταν να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ που βρίσκεται εντός δύο χιλιομέτρων και ίσως ένας πολίτης που δεν πάει με τα πόδια να αθληθεί να κολλάει κορονοϊό στο αμάξι του.
Ενδιαφέρουσες απόψεις
Εμβολιο: Κάτι κάνουμε στραβά, πολύ στραβά. Οι εμβολιασμοί καθυστερούν χαρίζοντας χρόνο στον κορωνοϊό να μεταλλαχθεί
Ευρυδίκη Μπερσή
Εχουμε μία γιγάντια αποθήκη με πυρομαχικά, γύρω της έχει πιάσει φωτιά κι εμείς πανηγυρίζουμε για το γεγονός ότι σε λίγο, με πολύ κόπο, θα κατορθώσουμε να ασφαλίσουμε μια μικρή γωνιά. Κάπως έτσι ηχούν οι υποσχέσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Βρετανίας ότι ως τα τέλη του καλοκαιριού θα έχει εμβολιαστεί το σύνολο του ενήλικου πληθυσμού τους. Θα είναι μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια, ίσως τόσο αξιοθαύμαστη όσο μία τρύπα στο νερό. Με τα τωρινά δεδομένα, πολλές χώρες του κόσμου δεν πρόκειται να δουν εμβόλιο πριν το 2022 και οι εμβολιασμοί των κατοίκων τους, στην καλύτερη περίπτωση, δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν ως το 2024.
Εχουμε μία γιγάντια αποθήκη με πυρομαχικά, γύρω της έχει πιάσει φωτιά κι εμείς πανηγυρίζουμε για το γεγονός ότι σε λίγο, με πολύ κόπο, θα κατορθώσουμε να ασφαλίσουμε μια μικρή γωνιά. Κάπως έτσι ηχούν οι υποσχέσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Βρετανίας ότι ως τα τέλη του καλοκαιριού θα έχει εμβολιαστεί το σύνολο του ενήλικου πληθυσμού τους. Θα είναι μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια, ίσως τόσο αξιοθαύμαστη όσο μία τρύπα στο νερό. Με τα τωρινά δεδομένα, πολλές χώρες του κόσμου δεν πρόκειται να δουν εμβόλιο πριν το 2022 και οι εμβολιασμοί των κατοίκων τους, στην καλύτερη περίπτωση, δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν ως το 2024.
Υγεία: Το τίμημα της κοινωνικής ανισότητας
Δυο εκθέσεις, μία από τις ΗΠΑ και μία από την Αγγλία έρχονται να υπογραμμίσουν τον βαθμό στον οποίο η κοινωνική ανισότητα μεταφράζεται και σε ανισότητα στην υγεία
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Μέχρι την περασμένη εβδομάδα, η ζωή δεν ήταν και τόσο σκληρή με τον κ. Στέφανο Μάνο. Πρόεδρος του ΣΕΒ ο παππούς του, ιδιοκτήτρια της βιομηχανίας “Αλλατίνη” η μητέρα του, διευθυντής του Ευαγγελισμού ο πατέρας του. Μετά τις σπουδές του στη Ζυρίχη και το Χάρβαρντ, δεν δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά. Ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση προτού πουλήσει τις μετοχές του και αφοσιωθεί, ζάπλουτος πια, στην πολιτική. Ως υπουργός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υπερασπίστηκε το περιβάλλον με εμβληματικά μέτρα, όπως η επιβολή κεφαλικού φόρου 50 δραχμών στη βενζίνη- τότε ήταν που γνώρισε μέρες δόξας το σύνθημα “καλύτερα παπάκι, παρά με Μητσοτάκη”. Αλλά το μεγάλο πάθος του ήταν το λιγότερο κράτος. Μπροστά του, ακόμη και η Μάργκαρετ Θάτσερ φάνταζε κρυπτοσοσιαλίστρια. Ξανά και ξανά έλεγε ότι αυτός ο τόπος δεν θα δει άσπρη μέρα αν δεν απολυθούν 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Οι εκπαιδευτικοί του δημοσίου ήταν ο αγαπημένος του στόχος. Υποστήριζε εντελώς σοβαρά ότι πρέπει να μειωθούν από 170.000 σε 50.000 κι ότι αυτό δεν θα βλάψει κανέναν, όπως κατά τη γνώμη του υποδήλωνε το παράδειγμα της Φινλανδίας.
Μέχρι την περασμένη εβδομάδα, η ζωή δεν ήταν και τόσο σκληρή με τον κ. Στέφανο Μάνο. Πρόεδρος του ΣΕΒ ο παππούς του, ιδιοκτήτρια της βιομηχανίας “Αλλατίνη” η μητέρα του, διευθυντής του Ευαγγελισμού ο πατέρας του. Μετά τις σπουδές του στη Ζυρίχη και το Χάρβαρντ, δεν δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά. Ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση προτού πουλήσει τις μετοχές του και αφοσιωθεί, ζάπλουτος πια, στην πολιτική. Ως υπουργός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υπερασπίστηκε το περιβάλλον με εμβληματικά μέτρα, όπως η επιβολή κεφαλικού φόρου 50 δραχμών στη βενζίνη- τότε ήταν που γνώρισε μέρες δόξας το σύνθημα “καλύτερα παπάκι, παρά με Μητσοτάκη”. Αλλά το μεγάλο πάθος του ήταν το λιγότερο κράτος. Μπροστά του, ακόμη και η Μάργκαρετ Θάτσερ φάνταζε κρυπτοσοσιαλίστρια. Ξανά και ξανά έλεγε ότι αυτός ο τόπος δεν θα δει άσπρη μέρα αν δεν απολυθούν 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Οι εκπαιδευτικοί του δημοσίου ήταν ο αγαπημένος του στόχος. Υποστήριζε εντελώς σοβαρά ότι πρέπει να μειωθούν από 170.000 σε 50.000 κι ότι αυτό δεν θα βλάψει κανέναν, όπως κατά τη γνώμη του υποδήλωνε το παράδειγμα της Φινλανδίας.
Λεωνίδας Βατικιώτης
Από τη Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, η Ελλάδα περνάει από το… ταμείο. Όχι για να πληρώσει την κακοκαιρία· και σιγά την κακοκαιρία άλλωστε, χιονόπτωση διάρκειας μίας ημέρας, αναμενόμενη εδώ και δύο εβδομάδες. Η Ελλάδα περνάει από το ταμείο για να πληρώσει το κόστος των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν διαβρώσει, σε βαθμό ακυρώσεως για εξαιρετικές περιπτώσεις όπως μια κακοκαιρία, τη λειτουργία όλων των πάλαι ποτέ δημόσιων οργανισμών!
Από τη Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, η Ελλάδα περνάει από το… ταμείο. Όχι για να πληρώσει την κακοκαιρία· και σιγά την κακοκαιρία άλλωστε, χιονόπτωση διάρκειας μίας ημέρας, αναμενόμενη εδώ και δύο εβδομάδες. Η Ελλάδα περνάει από το ταμείο για να πληρώσει το κόστος των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν διαβρώσει, σε βαθμό ακυρώσεως για εξαιρετικές περιπτώσεις όπως μια κακοκαιρία, τη λειτουργία όλων των πάλαι ποτέ δημόσιων οργανισμών!
Δημήτρης Τσίρκας
Η επίθεση της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι ιδεολογικό και έχει να κάνει με την περιβόητη κουλτούρα της Μεταπολίτευσης που στο φαντασιακό της Δεξιάς ευθύνεται για όλα τα δεινά της χώρας και η οποία δήθεν, κυριαρχεί στα πανεπιστήμια. Ήρθε η ώρα να τελειώσουμε με τη Μεταπολίτευση και την υπερβολική δημοκρατία της η οποία οδήγησε σε ασυδοσία και ανομία, επαναλαμβάνουν συνεχώς.
Η επίθεση της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι ιδεολογικό και έχει να κάνει με την περιβόητη κουλτούρα της Μεταπολίτευσης που στο φαντασιακό της Δεξιάς ευθύνεται για όλα τα δεινά της χώρας και η οποία δήθεν, κυριαρχεί στα πανεπιστήμια. Ήρθε η ώρα να τελειώσουμε με τη Μεταπολίτευση και την υπερβολική δημοκρατία της η οποία οδήγησε σε ασυδοσία και ανομία, επαναλαμβάνουν συνεχώς.
Νίκος Γεωργακάκης
Η τελευταία περίοδος, που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν περίοδος μεγάλης υποχώρησης κινητοποιήσεων, συγκεντρώσεων κλπ, λόγω της πανδημίας και όχι μόνο, βλέπουμε με αφορμή κάποιες επετείους, να παρουσιάζονται σημαντικά φαινόμενα καταστολής και αυταρχισμού(πχ κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου και άλλες εκδηλώσεις), που κάθε ψύχραιμος παρατηρητής διερωτάται, αν δικαιολογούνται τέτοια φαινόμενα, αστυνομοκρατίας, σήμερα.
Για την ανάλυση των φαινομένων αυτών, προσεγγίζουμε και μελετάμε τις γενικότερες μεταβολές που έχουν συντελεστεί και συντελούνται στα διάφορα υπουργεία της Δημόσιας Διοίκησης, τόσο στο αρμόδιο υπουργείο Δημόσιας Τάξης όσο και γενικότερα.
Η τελευταία περίοδος, που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν περίοδος μεγάλης υποχώρησης κινητοποιήσεων, συγκεντρώσεων κλπ, λόγω της πανδημίας και όχι μόνο, βλέπουμε με αφορμή κάποιες επετείους, να παρουσιάζονται σημαντικά φαινόμενα καταστολής και αυταρχισμού(πχ κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου και άλλες εκδηλώσεις), που κάθε ψύχραιμος παρατηρητής διερωτάται, αν δικαιολογούνται τέτοια φαινόμενα, αστυνομοκρατίας, σήμερα.
Για την ανάλυση των φαινομένων αυτών, προσεγγίζουμε και μελετάμε τις γενικότερες μεταβολές που έχουν συντελεστεί και συντελούνται στα διάφορα υπουργεία της Δημόσιας Διοίκησης, τόσο στο αρμόδιο υπουργείο Δημόσιας Τάξης όσο και γενικότερα.
Είθισται, γενικά, οι διαδηλώσεις να πραγματοποιούνται με συγκεκριμένα αιτήματα, τα οποία η κυβέρνηση δεν ικανοποιεί. Είθισται επίσης, να είναι η αντίδραση σε κάποιο νομοσχέδιο της εκάστοτε κυβέρνησης, από το οποίο μία μερίδα της κοινωνίας αισθάνεται ότι πλήττεται. Όταν έχεις πανδημία και «φοβάσαι» ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις μπορεί να προκαλέσουν έξαρση κρουσμάτων (παρά το ότι κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί), μπορείς, αντί να εκδίδεις αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις ή να βρίζεις και να συκοφαντείς τους πολίτες, να κάνεις κάτι πολύ απλό: Να αποσύρεις ή τουλάχιστον να αναβάλεις ένα νομοσχέδιο για το οποίο είναι όλοι εναντίον σου και δεν λύνει καμία πρακτική ανάγκη σήμερα, στον καιρό της πανδημίας. Στο κάτω κάτω, συναίνεση για την «εθνική προσπάθεια» στον κορονοϊό δεν θέλετε;
Θάνος Καμήλαλης
Η νέα απόφαση του αρχηγού της Αστυνομίας για την απαγόρευση των συναθροίσεων, μέχρι 100 άτομα αυτήν τη φορά, συμπυκνώνει όλο το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στη χώρα: Η κυβέρνηση μπορεί να νομοθετεί ό,τι θέλει, οι πολίτες, στη συγκεκριμένη περίπτωση στοχευμένα οι φοιτητές,μαθητές, εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν. Η Αστυνομία αποφασίζει και διατάζει στο όνομα της δημόσιας Υγείας, αλλά η επιστημονική γνωμοδότηση αγνοείται. Ο ιός δεν κολλάει στην κατανάλωση, κολλάει στην πολιτική δράση. Η ενημέρωση των πολιτών θυμίζει μηχανισμό προπαγάνδας ολοκληρωτικού τύπου. «Δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται», λένε
Η νέα απόφαση του αρχηγού της Αστυνομίας για την απαγόρευση των συναθροίσεων, μέχρι 100 άτομα αυτήν τη φορά, συμπυκνώνει όλο το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στη χώρα: Η κυβέρνηση μπορεί να νομοθετεί ό,τι θέλει, οι πολίτες, στη συγκεκριμένη περίπτωση στοχευμένα οι φοιτητές,μαθητές, εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν. Η Αστυνομία αποφασίζει και διατάζει στο όνομα της δημόσιας Υγείας, αλλά η επιστημονική γνωμοδότηση αγνοείται. Ο ιός δεν κολλάει στην κατανάλωση, κολλάει στην πολιτική δράση. Η ενημέρωση των πολιτών θυμίζει μηχανισμό προπαγάνδας ολοκληρωτικού τύπου. «Δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται», λένε
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Η σύγκρουση της Κομισιόν με την AstraZeneca ύστερα από την ανακοίνωση της εταιρείας ότι θα παραδώσει μόνο 31 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου της μέχρι τέλη Μαρτίου, έναντι 80 εκατομμυρίων που υπολόγιζαν οι Βρυξέλλες, περιγράφεται από μίντια του κατεστημένου- όχι μόνο στην Ελλάδα- ως μια νέα πρόκληση των εθνικιστών Βρετανών προς τους καλούς Ευρωπαίους, ύστερα από το Brexit. Πρόκειται για επιεικώς ανόητη τοποθέτηση, η οποία αποπροσανατολίζει από τα πικρά, αλλά πολύτιμα διδάγματα αυτής της ιστορίας.