Παρεμβάσεις

Το Κυπριακό ζήτημα είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα κι αυτό για δύο λόγους: Αφενός γιατί εμπλέκονται πολλοί παράγοντες (ε/κ κοινότητα, τ/κ κοινότητα, Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΟΗΕ). Αφετέρου γιατί το γεγονός πως δεν έχει, εδώ και δεκαετίες, καταληχθεί μια λύση που να βρίσκει σύμφωνους, καταρχάς, τους κατοίκους του νησιού αποδεικνύει από μόνο του τη δυσκολία του ζητήματος.

Οι πρόσφατες εξελίξεις που συμβαίνουν στη χώρα μας με την εφαρμογή του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου προγράματος αποτελούν το υπόδειγμα το οποίο θα τείνει να εφαρμοστεί, σε γενικές γραμμές, στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Είναι προφανές πως στον περιορισμένο χώρο του παρόντος άρθρου δε μπορούμε να αναπτύξουμε το θέμα διεξοδικά, είναι, ωστόσο, εφικτό το να σκιαγραφηθούν ορισμένες βασικές πλευρές του φαινομένου.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου «αμέσως μετά τις δηλώσεις Γεροβασίλη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα προς το Μέγαρο Μαξίμου ότι υπάρχει ‘απαγορευτικό για αλλαγές στον συντακτικό χάρτη της χώρας μέσω δημοψηφίσματος… ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι αντίθετος σε μία έμμεση ή άμεση, διασύνδεση της αναθεώρησης του Συντάγματος με μια δημοψηφισματική διαδικασία, ενώ θέση του είναι ότι ένας τέτοιος συνδυασμός οδηγεί σε ‘παραβίαση και πρωτοφανή ευτελισμό του Συντάγματος».

Αμέσως μετά την πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος το κυβερνητικό κέντρο και αφού προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας με τους δανειστές άρχισε να χρησιμοποιεί με σταθερότητα το ακόλουθο επιχείρημα: «δεν υπήρχε άλλη λύση»

Ωστόσο, η υιοθέτηση αυτής της αντίληψης αναδεικνύει μια σειρά από ζητήματα.

Τα όσα συνέβησαν με την υπερψήφιση από την ελληνική βουλή ενός τρίτου μνημονίου (και ενός όγδοου πακέτου μέτρων, για να μη ξεχνιόμαστε)  αποτελούν το κλείσιμο ενός μακρού ιστορικού κύκλου για την ελληνική αριστερά, σε όλες τις μορφές της, που  χαρακτηρίστηκε από την αντίληψη πως η αριστερά είναι δύναμη αντίστασης και όχι δύναμη εξουσίας

Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει μια πιο διεξοδική ματιά στα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων της παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου». Κι αυτό γιατί διαπιστώνουμε μια μεγάλη ποικιλία επαγγελμάτων ηλικιών, εκπαίδευσης αλλά και πολιτικής προέλευσης

Η δημοσιοποίηση του κοινού ανακοινωθέντος των ηγετών της ε/κ και της τ/κ κοινότητας έφερε ξανά στη δημόσια σφαίρα το ζήτημα του κυπριακού και της πιθανότητας επίλυσής του. Ήδη εμφανίστηκαν στον τύπο κείμενα που όχι μόνο υποστηρίζουν την έναρξη αυτής τη διαδικασίας αλλά στην ουσία αναπολούν και τη «χαμένη ευκαιρία» του σχεδίου Ανάν

   Η κρατική εξουσία στο πλαίσιο της Γ’ ελληνικής δημοκρατίας, που ξεκινά με την πτώση της δικτατορίας τη νύχτα της 23^ης προς την 24^η Ιουλίου 1974, χαρακτηρίζεται από  την ύπαρξη μιας φιλολαϊκής τομής εντός μιας καπιταλιστικής συνέχειας. Για να μπορέσουμε όμως να κατανοήσουμε αυτή τη θέση και να αντιληφθούμε τη δυναμική που έχει ακόμα για τη σημερινή εποχή θα πρέπει  να μεταφερθούμε στο διάστημα που προηγήθηκε και που οδήγησε στην αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην ΕΡΤ δεν ήταν παρά αποτέλεσμα της όξυνσης της συνολικής κρίσης που διέπει τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό από το 2010. Η ρητορεία του greek success γρήγορα έφτασε στα όριά της επιβεβαιώνοντας αυτό που λέει ο λαός μας πως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Σε αντίθεση με της θριαμβολογίες των κυβερνητικών κέντρων και των υποτακτικών τους στα ΜΜΕ η ελληνική οικονομία μόνο σε φάση ανάκαμψης δε βρίσκεται.

Ο Ριζοσπάστης της 4^ης Μαΐου δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Καλεί το λαό κάτω από ξένη σημαία» του οποίου ο συντάκτης υπογράφει με το αρχικό «Ι». Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί μια απόπειρα τοποθέτησης του Περισσού απέναντι στο εγχείρημα της Συμπόρευσης δυνάμεων και αγωνιστών σε έναν άλλο δρόμο.