Ενδιαφέρουσες απόψεις

Του Κώστα Ράπτη

Η 60λεπτη επιδρομή που πραγματοποίησαν τα ξημερώματα οι δυνάμεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας με περισσότερους από 100 πυραύλους εναντίον τριών στόχων σχετιζόμενων, όπως αναφέρθηκε, με το χημικό οπλοστάσιο του συριακού καθεστώτος έδωσε τέλος σε μια εβδομάδα κατά την οποία τεράστιες εντάσεις και πρωτοφανή ρίσκα είχαν διαφανεί στη διεθνή σκηνή.

Πιθανότατα όμως έδωσε τέλος και σε μιαν ολόκληρη εποχή, καθώς τα όρια στην κίνηση των δυτικών δυνάμεων έγιναν περισσότερο από εμφανή.

Το αντιλαμβάνεται αυτό καλύτερα από όλους το ίδιο το καθεστώς της Δαμασκού, που στις σημερινές επιδρομές απάντησε επικοινωνιακά με λαϊκές συγκεντρώσεις στο κέντρο των αστικών κέντρων, καθώς και με τη δημοσιοποίηση της προσέλευσης, σαν κάθε μέρα, του Μπασάρ αλ Άσαντ στο γραφείο του.

Οι χώρες που εξαπέλυσαν την επιδρομή υποστήριξαν ότι ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, που συνίστατο στην αφαίρεση από το συριακό καθεστώς της δυνατότητας να χρησιμοποιήσει ξανά στο μέλλον χημικά όπλα. (Το ότι η Δαμασκός εξακολουθεί να διαθέτει χημικό οπλοστάσιο, παρά τη συμφωνία παράδοσής του το 2013 και ότι μάλιστα το χρησιμοποίησε στις 7 Απριλίου στη Ντούμα προϋποτίθενται ως αυταπόδεικτες αλήθειες, μολονότι οι ειδικοί του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων μόλις κατέφθασαν στη Συρία).

Σε κάθε περίπτωση, η σημερινή επιδρομή υπήρξε εξαιρετικά "οριοθετημένη”, προκειμένου να μην υπάρξει κίνδυνος ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης, ενώ δηλώθηκε ότι στους στόχους της δεν περιλαμβανόταν η "αλλαγή καθεστώτος” (όπερ αυτονόητο, διότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει μεγάλης κλίμακας χερσαία εμπλοκή, την οποία ουδείς συζητεί).

Εκτός συζήτησης βρέθηκε όμως και το ενδεχόμενο μιας μακράς εκστρατείας βομβαρδισμών, με στόχο την πολιτική αποδυνάμωση των Σύρων κυβερνώντων, όπως λ.χ. συνέβη στην τότε Γιουγκοσλαβία το 1999. Η απειλή που εκτόξευσε στις 13 Μαρτίου (μαζί με την προειδοποίηση ότι επίκεινται "προβοκάτσιες” με χημικά όπλα) ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας ελήφθη σοβαρά υπόψη από τους ομολόγους του στο Πεντάγωνο, όσο και αν κάποιοι ιέρακες στη Ουάσιγκτον, όπως ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Τζον Μπόλτον επέμεναν, κατά πληροφορίες, να τη θεωρούν, "μπλόφα”. Ο στρατηγός Βαλέρι Γκερασίμοφ, υπενθυμίζεται, είχε πεί ότι όχι μόνο θα αναχαιτισθούν οι όποιοι πύραυλοι εξαπολυθούν εναντίον ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού ή συριακών κυβερνητικών κτηρίων, αλλά θα γίνουν στόχος αντιποίνων και οι βάσεις εκτόξευσής τους – δηλ. θα πληγούν αμερικανικά πλοία, ό,τι και αν σημαίνει αυτό για τη συνέχεια...

Οι ρωσικές δυνάμεις στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων S-400 που τις προστατεύουν, έμειναν χαρακτηριστικά αμέτοχες σε όσα εκτυλίχθηκαν σήμερα το πρωί, ενώ η γραμμή αποφυγής συγκρούσεων με τις δυνάμεις των ΗΠΑ δεν έπαψε να λειτουργεί.

Άλλωστε, η γενικότερη στρατηγική εικόνα, που θέλει τον Άσαντ νικητή του συριακού πολέμου και τις ρωσικές δυνάμεις εγκατεστημένες για τα καλά στην ανατολική Μεσόγειο, δεν αλλάζει από τα σημερινά πλήγματα.

Υποστηρίζεται μάλιστα ότι η συριακή αεράμυνα μπόρεσε με τα συστήματα που είχε προμηθευτεί από τη Σοβιετική Ένωση προ τριακονταετίας, να αναχαιτίσει 71 πυραύλους επί συνόλου 103.

Όπως και αν έχει, οι μεν δυτικές δυνάμεις όρισαν κατά το δοκούν μία "αποστολή” που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί αυθημερόν με διάσωση του γοήτρου τους, η δε ρωσική πλευρά αναγνώρισε στην πράξη την ανάγκη να τους δοθεί μια εύσχημη διέξοδος από το σπιράλ κλιμάκωσης στο οποίο είχαν αυτοπαγιδευτεί, κυρίως για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους.

Η σημερινή επιδρομή αποδεικνύεται ουσιαστικά ότι "έγινε για να γίνει". Μάλιστα τα επιτελεία των εμπλεκόμενων χωρών αναφέρουν ως μέγα γεγονός το ότι ο αριθμός των πυραύλων που εκτοξεύθηκαν υπήρξε περίπου διπλάσιος όσων εκτοξεύθηκαν στην αντίστοιχη, εν πολλοίς συμβολική, επιδρομή του περσινού Απριλίου κατά της συριακής αεροπορικής βάσης Σαϊράτ, με απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ. 

Πρόκειται για μία εικόνα απορρόφησης της στρατηγικής από την επικοινωνία. Χωρίς κανείς να υποτιμά τα μεγάλα ρίσκα που κρύβει αυτή ακριβώς η κατάσταση θα μπορούσε παρωδώντας τον Κλάουζεβιτς να μιλήσει για τον πόλεμο ως συνέχιση της έλλειψης πολιτικής με άλλα μέσα...