Παρεμβάσεις

Ολυμπιακοί Αγώνες: Ποιος θα πληρώσει τη νύφη;

Σπύρος Σακελλαρόπουλος

Σε λιγότερο από ένα χρόνο θα πραγματοποιηθούν στη χώρα μας οι Ολυμπιακοί Αγώνες- μια διοργάνωση για την οποία έχουν γραφτεί πολλά, αλλά έχουν αποκρυφτεί ακόμα περισσότερα. Έχει διαφημιστεί ως η νέα μεγάλη ιδέα για μόνο που κανείς από τους διάφορες μεγαλοσχήμονες επισήμους δεν έχει μιλήσει για το τι είναι οι Ολυμπιακοί (μια σύμπραξη πολυεθνικών με κυριότερο μέτοχο την ADIDAS), μια καλή ευκαιρία για τρελά κέρδη για τις κατασκευαστικές εταιρίες και τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, παχυλότατοι μισθοί για το εκάστοτε κογκλάβιο της επιτροπής διοργάνωσης και  μια σειρά από σοβαρότατες επιπτώσεις για τα λαϊκά στρώματα της χώρας που «υποδέχεται» τους Ολυμπιακούς:  σημαντικότατα δημόσια ελλείμματα (που κάποιοι θα πρέπει να πληρώσουν) αύξηση της καταστολής και περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων (που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για εγκαθίδρυση νέων κατασταλτικών πλαισίων τα οποία διατηρούνται) σοβαρότατα περιβαλλοντικά προβλήματα (τα οποία παραμένουν). Εννοείται πως στον περιορισμένο χώρο της Στάσης δεν μπορούμε να αναδείξουμε όλες τις πτυχές του προβλήματος. Στο τεύχος  αυτό θα ασχοληθούμε με την οικονομική διάσταση του ζητήματος και στα επόμενα θα επιχειρήσουμε να δούμε και τις υπόλοιπες πλευρές.

Ένα θέμα το οποίο απασχολεί, πιστεύουμε, όλο τον κόσμο είναι το πόσο θα στοιχίσει όλη αυτή η ιστορία.  Εδώ τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα.- κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να αποκωδικοποιήσει τα σχετικά κονδύλια δεν θα βγάλει εύκολα άκρη ακριβώς γιατί υπάρχει βούληση της κυβέρνησης για απόκρυψη του πραγματικού ύψους που φτάσει το τελικό κόστος. Για το λόγο αυτό τα συνολικά έξοδα έχουν διαχυθεί στις δραστηριότητες 12 (!) Υπουργείων- πολύ συχνά με κωδικούς που δεν αποκαλύπτουν περί τίνος πρόκειται. Η πρακτική αυτή της κυβέρνησης δεν μας κάνει εντύπωση δεδομένου πως ήδη από τις αρχές του 2002 υπήρχε η εκτίμηση για συνολικό κόστος 3,7 δισ δρχ (Καθημερινή 20/1/02). Βέβαια, η Κυβέρνηση μιλά για κόστος 2,2 τρισ (στο σημείο αυτό θα θυμίσουμε πως στην αρχική πρόταση το κόστος δεν προβλεπόταν να ξεπεράσει τα 500 δισ) μόνο που σε αυτό δεν περιλαμβάνει σειρά εξόδων απαραίτητων γα τη διεξαγωγή των αγώνων (πχ η επέκταση του Μετρό στο Σταυρό, χρηματοδότηση από το ΕΠΤΑ, η μετεγκατάσταση του ΚΕΑ από την Ελευσίνα/ στο Τατόϊ κ.α). Το ενδιαφέρον είναι πως σε αυτά τα 3,7 δισ δεν περιλαμβάνονται τα έξοδα ασφαλείας που αναμένεται να ξεπεράσουν τα 200 δις και να φτάσουν μέχρι και τα 350 δις (δεδομένου ότι οι ΗΠΑ έχουν δηλώσει πως χρειάζεται ένα δις δολ. για να είναι οι Ολυμπιακοί ασφαλείς και άντε τώρα να τους χαλάσεις το χατήρι) με αποτέλεσμα το Σεπτέμβρη του 2002 να υπάρχει η εκτίμηση πως τελικά το συνολικό κόστος θα ξεπεράσει τα 4 δισ (Ριζοσπάστης 9/9/2002). Αν αναλογιστούμε πως από το Σεπτέμβριο του 2002 που έγινε αυτή εκτίμηση μέχρι τον Αύγουστο του 2004 που θα πραγματοποιηθούν οι Αγώνες μεσολαβούν δύο χρόνια και αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως από 1997 μέχρι το 2002 οι εκτιμήσεις για το συνολικό κόστος έχουν υπερπενταπλασιαστεί τότε δεν μοιάζει υπερβολική μια εκτίμηση που ανεβάζει το κόστος στα 6 τρισ. Το πιο σημαντικό, όμως είναι τα έσοδα δεν θα αποτελούν παρά ένα μικρό κλάσμα των συνολικών εξόδων. Συγκεκριμένα το 1997 είχε εκτιμηθεί πως θα έφταναν τα 500 δισ. μόνο που τα νέα που σχετίζονται με την πώληση των εισιτηρίων είναι πολύ αποθαρρυντικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η ανεξάρτητη έκδοση The games μέχρι τον περασμένο Ιούνιο είχαν διατεθεί μόνο 30000 εισιτήρια σε σύνολο 3,5 εκατ (δηλαδή λιγότερο από 1%)[1]. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά πως το έλλειμμα από την διοργάνωση των Αγώνων μπορεί να υπερβεί τα 5 τρισ. ή 500000 δρχ για κάθε έλληνα πολίτη ή 2 εκατ. για κάθε τετραμελή οικογένεια. Κι αυτό για ποιο λόγο; για να πλουτίσουν μερικές δεκάδες πολυεθνικές, ορισμένες ισχυρές ελληνικές επιχειρήσεις, το κατασκευαστικό και το ξενοδοχειακό κεφάλαιο, διάφοροι μεσάζοντες κρατικών προμηθειών καθώς και οι κυβερνητικοί καρεκλοκένταυροι- στελέχη του Αθήνα 2004. Ε,δεν πάει πολύ;