Ενδιαφέρουσες απόψεις

Του Χρήστου Λάσκου

Το κόμμα του Τσίπρα προήλθε από τον ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ με ανοιχτό πραξικόπημα σε βάρος της πλειοψηφίας, δεδομένου ότι το 55% της ΚΕ είχε δημόσια απορρίψει την αποδοχή του 3ου Μνημονίου. Τον Αύγουστο του ’15 αποχώρησαν περισσότερα από τα μισά μέλη και το 90% της Νεολαίας του κόμματος. Έτσι αυτό που απέμεινε μεταλλάχθηκε στο κόμμα του Τσίπρα.
Επειδή, μετά από την προηγούμενη Κυριακή, ο Κόλιν Κράουτς έγινε πολύ της μόδας, θέλω να σημειώσω εξαρχής πως όποιος έχει διαβάσει την εισαγωγή, έστω, της «Μετα-δημοκρατίας» ξέρει πως το κόμμα του Τσίπρα ήταν ήδη η επιτομή του μετα-δημοκρατικού πολιτικού οργανισμού. Που πάει να πει πως δεν αλλάζουν και πολλά λόγω της διαφαινόμενης εκλογής του Κασσελάκη.
Άλλωστε, η μέθοδος εκλογής προέδρου, που άνοιξε ορθάνοιχτα την πόρτα για το οποιοδήποτε ούφο προσφέρεται να αλλάξει την χώρα, είναι εφεύρεση του κόμματος του Τσίπρα. Στην πρώτη της, μάλιστα, εφαρμογή, ο υποψήφιος ήταν ένας, ο Τσίπρας του κόμματός του. Για να φανεί πόσο αρχηγός ήταν.
Αυτές οι πρακτικές, μαζί με την ολοκληρωτική περιφρόνηση του όποιου κόμματος ήταν το κόμμα του Τσίπρα και τον εξευτελισμό πάντων και πασών -θυμηθείτε, όταν ο Τσίπρας έβαλε το συνέδριο να ξαναψηφίσει εξηγώντας του -του συνεδρίου- πως δεν κατάλαβε -το συνέδριο- τι είχε ψηφίσει- έφερε τα πράγματα εδώ.
Κι αυτά, μαζί με άλλα χίλια εξίσου χυδαία, έγιναν αποδεκτά από όλους και όλες χωρίς  κιχ. Αυτό που σήμερα εμφανίζεται ως η αριστερή (!) συνείδηση του κόμματος Τσίπρα -ο Παπαδημούλης, π.χ.- δεν έβγαλε ούτε άχνα. Είχε δοκιμαστεί, άλλωστε, το φοβερό καλοκαίρι του ’15, όταν οι αριστερότεροι εξ’ αυτών των σημερινών αριστερών (!) δεν σήκωναν τα τηλέφωνα στους συντρόφους τους μιας εικοσαετίας, από το Κοκκινοπράσινο μέχρι τους 53, μην και πειραχτεί το ρητά κατασκευαζόμενο τότε κόμμα του Τσίπρα.
Σε αυτό το κόμμα του Τσίπρα ο κυβερνητισμός, τελικά, ήταν το μικρότερο κακό.
Το κόμμα του Τσίπρα δεν είναι ρεφορμιστικό. Δεν προτείνει μεταρρυθμίσεις. Παριστάνει πως προτείνει. Είναι κόμμα αταξινόμητο.
Αυτές τις μέρες, όπως προείπα, παρακολουθούμε όχι τη μετάλλαξη, αλλά τη μετεξέλιξη του κόμματος Τσίπρα.
Πόση ειρωνεία, αλήθεια. Οι αντίπαλοι (;) του Κασσελάκη και του Πολάκη -με τον οποίο, βέβαια, τώρα τελευταία έγιναν αντίπαλοι- είναι με την αναβάθμιση και όχι με την μετεξέλιξη. Ξαναέγινε αυτή η συζήτηση, το 1987, αν δεν κάνω λάθος. Η δημοκρατία, όμως, δεν έχει αδιέξοδα -το είπε και ο Τσίπρας. Αφού ηττηθούν μπορούν να επανιδρύσουν την ΑΚΟΑ. Κανείς δεν χάνεται σε αυτήν τη ζωή.
Θρυλείται ότι, λόγω της (μετ)εξέλιξης των πραγμάτων επίκειται διάσπαση. Το εύχομαι. Αυτό θα δώσει, ίσως, την ευκαιρία σε ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων του κόμματος του Τσίπρα και σε ένα, πολύ μικρότερο, έως ελάχιστο, ποσοστό  της κομματικής βάσης -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό σε ένα μεταδημοκρατικό μόρφωμα- να απεγκλωβιστεί από την προσβλητική συνθήκη, την οποία υπέμενε για καιρό στο όνομα του «μείζονος αγαθού», της νίκης επί του Μητσοτάκη.
Το κόμμα του Τσίπρα αποδείχτηκε απολύτως ακατάλληλο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ συστρατευόμενος με το ριζοσπαστικό κοινωνικό ρεύμα κατάφερε να νικήσει και εκλογικά. Το μεταδημοκρατικό κόμμα του Τσίπρα ξεφτιλίστηκε πολλαχώς και πολλαπλώς.
Οποιοδήποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα την ερχόμενη Κυριακή, για την ελληνική κοινωνία τίποτε δεν θα αλλάξει. Η αναγκαία νέα Αριστερά είναι ακόμη μακριά στον χρόνο -ίσως, πάλι, όχι. Η Πόλη Ανάποδα δείχνει ότι η επιδίωξη της δημιουργίας της δεν είναι αβάσιμη.
Στο Τσίρκο Μεντράνο, παράσταση του οποίου παρακολουθούμε, άρχισαν πάλι οι μόνιμες καταγγελίες περί αριστερόμετρων και τα τοιαύτα.
Δεν ξέρω αν το αριστερόμετρο είναι χρήσιμο για την αποτίμηση της κατάστασης. Ένα βλακόμετρο, όμως, δεν θα ήταν περιττό.
Καλό κατευόδιο.
ΥΓ. Όποιος βλέπει βραδινές ειδήσεις ξέρει πόσο ρεζίλι των σκυλιών έχει γίνει το κόμμα του Τσίπρα. Μόνο να δείτε πώς κουνάει την ουρά του ο Πρετεντέρης.