Ξένοι στον τόπο τους οι Ελληνες και οι διακοπές τους… όνειρο απατηλό
Και τώρα που βρισκόμαστε στο τέλος του καλοκαιριού, αλλά όχι της τουριστικής σεζόν, καλό θα ήταν να γίνει ένας απολογισμός για τον τουρισμό στην Ελλάδα.
Ενας απολογισμός που, δυστυχώς, είναι πολύ κακός κυρίως για τους Ελληνες και που θέτει σειρά ερωτημάτων για το μέλλον.
Το βασικό από τα ερωτήματα είναι αν αξίζει η Ελλάδα να είναι τόσο ακριβή και τι θα απογίνουν οι ντόπιοι. Θα γίνουμε όλοι ξένοι στη χώρα μας; Θα μετατραπούμε σε παρίες που δεν θα μπορούμε να κάνουμε διακοπές διότι οι τιμές θα είναι απαγορευτικές;
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, η Ελλάδα για φέτος είναι ο ακριβότερος τουριστικός προορισμός της Μεσογείου, πάνω και από Ιταλία, Ισπανία, τις παράλιες αφρικανικές χώρες και φυσικά την Τουρκία.
Οποιος είχε την τύχη να κάνει λίγες ημέρες διακοπές θα διαπίστωσε γιατί είμαστε πρωταθλητές στην ακρίβεια. Τα παραδείγματα πολλά, και δεν αφορούν μόνο τα… καβουροπόδαρα της Μυκόνου ή τις σαμπάνιες των χιλιάδων ευρώ που ανοίγουν ξένοι κατά κύριο λόγο κροίσοι. Τέτοιες περιπτώσεις θα υπάρχουν κι εφόσον υπάρχουν τουρίστες που μπορούν να τα πληρώσουν, καλώς να τα προσφέρουν και οι Ελληνες επιχειρηματίες.
Τι γίνεται, όμως, με άλλες υπηρεσίες;
Για παράδειγμα. Στην όμορφη Σύρο οι ξαπλώστρες έφτασαν να ενοικιάζονται προς 50 ευρώ το σετ. Βεβαίως στη Μύκονο για να ενοικιάσει κανείς ξαπλώστρα πρέπει να πληρώσει από 100 έως 700 ευρώ, για να μην πούμε για πολλά περισσότερα όταν αυτές βρίσκονται στις δημοφιλείς παραλίες του νησιού.
Στη Σαντορίνη οι τιμές μπορούν να φτάνουν και τα 500 ευρώ ενώ στην Αττική σε πολλές παραλίες οι ξαπλώστρες κοστίζουν από 30 έως 100 ευρώ. Ακόμη και στην… ταπεινή Αντίπαρο πλέον πρέπει να καταβάλλεις 50 ευρώ το σετ σε ορισμένες παραλίες.
Οσο για το φαγητό; Πανάκριβο στις περισσότερες περιοχές της χώρας, όχι μόνο στη Μύκονο όπου τα καλαμαράκια μπορεί να κοστίσουν και 70 ευρώ η μερίδα ή ο καφές να φτάνει τα 15 ευρώ.
Και τι να πει κανείς για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και τα ξενοδοχεία όπου οι τιμές είναι πολλές φορές εξωφρενικές.
Αυτή είναι η μια μικρή εικόνα των όσων συμβαίνουν σε μια χώρα όπου ο βασικός μισθός είναι 700 ευρώ. Δηλαδή κάποιοι πρέπει να δουλεύουν ένα μήνα για να πάνε κάπου διακοπές, να περάσουν πέντε ώρες στη θάλασσα, να πληρώσουν ξαπλώστρες, να φάνε και κάτι, να μετακινηθούν με το όχημα.
Δεν μπορούν οι Ελληνες
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων ETUC, το 28% των εργαζόμενων στην Ευρώπη δεν μπορούν να πάνε ούτε μια εβδομάδα διακοπές. Η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση στη σχετική λίστα με το 43% των εργαζόμενων να μην μπορούν να αντέξουν μια επιβάρυνση για να ξεκουραστούν το καλοκαίρι.
Άλλη έρευνα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας αναφέρει ότι μόνο το 36% των συμμετεχόντων, απαντούν ότι θα διαθέσουν τις ίδιες (πάνω- κάτω και σε σύγκριση με πέρυσι) ημέρες για τις φετινές τους καλοκαιρινές διακοπές – μόλις 4% απαντά: «περισσότερες». Πάνω από τους μισούς θα διαθέσουν μειωμένες ημέρες για τις φετινές τους διακοπές: τρεις στους δέκα (29%) θα ξεκουραστούν λιγότερες ημέρες και ένας στους τέσσερις (25%) καθόλου.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε τουριστικός προορισμός μόνο για ξένους. Κι ότι ο εσωτερικός τουρισμός θα φθίνει όσο τα εισοδήματα είναι καθηλωμένα την ώρα που οι τιμές παντού έχουν ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη.
Ολο και περισσότεροι Ελληνες πάνε στο… χωριό και αποφεύγουν τις πολλές μετακινήσεις, ενώ επιλέγουν μη οργανωμένες παραλίες.
Και κάτι που θα φανεί φέτος περισσότερο. Στους τουριστικούς προορισμούς έγινε στην κυριολεξία… χαμός στα σούπερ μάρκετ. Οι τουρίστες αγοράζουν τα βασικά, μαγειρεύουν στο σπίτι, αποφεύγουν να βγουν για φαγητό ή ποτό.
Τα 20 δις ευρώ έσοδα που περιμένουμε είναι αποτέλεσμα είναι κατά κύριο λόγο τουριστικό συνάλλαγμα, δηλαδή τι ξοδεύουν οι ξένοι.
«Και γιατί, μας χαλάει όλο αυτό;» είναι η απάντηση. Ασφαλώς όχι. Όμως, αυτό που μας χαλάει είναι ότι στον ακριβότερο τουριστικό προορισμό της Μεσογείου οι ντόπιοι δεν μπορούν να πάνε λίγες ημέρες διακοπές.
Κι επειδή ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης δικαιολογεί τις υψηλές τιμές στον τουριστικό κλάδο, η λύση είναι μία. Ενίσχυση του εισοδήματος των Ελλήνων για να μπορούν να απολαύσουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην ξεκούραση το καλοκαίρι.