Ενδιαφέρουσες απόψεις

Βασίλης Σ. Κανέλλης

Ο Γκίκας Μαγιορκίνης είναι new entry στα μιντιακά δεδομένα της χώρας. Εμφανίστηκε άπειρες φορές όλους αυτούς τους μήνες του κοροναϊού και της μάχης που δίνει η Πολιτεία για την καλύτερη αντιμετώπιση της πανδημίας.

Πρόκειται, όπως τουλάχιστον λένε και όσοι τον γνωρίζουν, για ένα πολύ καταρτισμένο επιστήμονα, με καλές σπουδές και ιδιαίτερα επικοινωνιακό. Γι’ αυτό επελέγη και από την κυβέρνηση να αντικαθιστά τον Σωτήρη Τσιόδρα στις επίσημες ενημερώσεις που γίνονται τώρα που τα κρούσματα έχουν αυξηθεί επικίνδυνα.

Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό του θα έλεγε ότι ο κ. Μαγιορκίνης είναι ένα παιδί που πάλεψε για να φτάσει εκεί που βρίσκεται. Δημόσια σχολεία, φαντάζομαι, Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακά, αγώνας για να γίνει αυτό που ήθελε. Και μπράβο του.

Ωστόσο, μετά την άποψη που εξέφρασε για τις ολιγομελείς τάξεις και πόσο αυτές βοηθούν στην αντιμετώπιση της πανδημίας, άνετα μπορούμε να πούμε ότι έκανε ένα μεγάλο φάουλ.

Και το φάουλ αυτό έγκειται στο ότι προσπαθεί να στηρίξει μια κυβερνητική θέση με επιχειρήματα που δεν στέκουν πουθενά.

Ούτε τα γραφήματα που ανάρτησε στο facebook, ούτε η όλη προσπάθειά του να μας πείσει ότι «ε, δεν έγινε και τίποτε αν στέλνετε τα παιδιά σε αίθουσες με 25 και 30 παιδιά. Δεν θα νοσήσουν περισσότερα σε σχέση με αυτά που θα πάνε σε αίθουσες των 15 ατόμων».

Μας είπε επίσης ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν έχει αποδειχθεί και η παιδαγωγική αξία των ολιγομελών τμημάτων.

Μάλιστα. Παρουσιάζοντας διάφορα μαθηματικά μοντέλα ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Μαγιορκίνης μας λέει ότι όσο περισσότερες ολιγομελείς τάξεις γίνουν τόσο θα αυξηθούν οι εστίες υπερμετάδοσης του ιού.

Κι ότι θα χρειαστούν και πολλοί περισσότεροι καθηγητές, επομένως νέες εστίες μετάδοσης του ιού κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.

Πολύ καλό το αφήγημα που στηρίζει ο κ. καθηγητής. Επειδή η Ελλάδα δεν κατάφερε διαχρονικά να έχει ολιγομελείς αίθουσες, επειδή ποτέ δεν επένδυσε καμιά κυβέρνηση στην Παιδεία, ερχόμαστε τώρα με τον κοροναϊό να «δαιμονοποιήσουμε» και την παιδαγωγική αξία των αιθουσών με μικρότερο αριθμό παιδιών.

Και προκειμένου να στηρίξουμε την κυβέρνηση που δεν θέλει ή δεν μπορεί να προχωρήσει σε διαχωρισμό των πολυμελών τμημάτων στα σχολεία, έρχεται και η «επιστημοσύνη» του κ. Μαγιορκίνη να βάλει τη σφραγίδα που χρειάζεται.

Είναι σα να λέει στους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους σε μικρές αίθουσες με 25 και 30 παιδιά «μη μιλάτε, καλύτερα που είναι έτσι γιατί αλλιώς θα κολλήσουν κοροναϊό».

Ή σαν να λέει στους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται τόσα χρόνια για καλύτερες συνθήκες μάθησης «είστε ανόητοι, χάσατε το χρόνο σας, δεν έχει και καμιά παιδαγωγική αξία μια αίθουσα με λιγότερα παιδιά».

Αλλωστε, τόσο ο κ. Μόσιαλος, όσο και ο κ. Δερμιτζάκης, και η κ. Λινού, διαπρεπείς επιστήμονες όλοι τους, εκφράζουν εντελώς αντίθετη άποψη από αυτήν του κ. Μαγιορκίνη. Λέτε να είναι ανόητοι ή προβοκάτορες ή εχθροί της κυβέρνησης;

Όχι, δεν μας τα λέει καλά ο κ. Μαγιορκίνης, ούτε μπορεί να περάσει το αφήγημα που κάποιοι θέλουν να περάσουν.

Ούτε επιστήμονας είμαι, ούτε τη θέση του κ. Μαγιορκίνη θέλω να πάρω. Αλλά η θεωρία του «μπάζει από παντού».

Δηλαδή τα παιδιά που νοσούν πιο δύσκολα ή που είναι πιο ασυμπτωματικά σε μια αίθουσα που θα είναι ο ένας πάνω στον άλλο δεν έχουν περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν;

Αν υπήρχαν παντού αίθουσες με 15 παιδιά, με τις ιδανικές αποστάσεις μεταξύ τους, με καλύτερες συνθήκες υγιεινής και τους εκπαιδευτικούς να μην είναι αναγκασμένοι να κάνουν μάθημα σε μικρούς χώρους, δεν θα ήταν καλύτερα;

Και πώς θα γίνει ευκολότερα η ιχνηλάτηση όταν τα παιδιά είναι ασυμπτωματικά αλλά συνωστίζονται σε μικρές αίθουσες;

Που μπορεί να σταθεί αυτή η λογική που επιχειρούν κάποιοι να μας πείσουν; Όπως και που μπορεί να σταθεί ότι δεν γίνεται καλύτερα το μάθημα με λιγότερους μαθητές;

Απλά το αφήγημα είναι διαφορετικό και αυτό υπηρετεί τώρα ο κ. Μαγιορκίνης.

Ολοι συμφωνούμε ότι πρέπει να ανοίξουν τα σχολεία, αλλά με όλους τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας για τα παιδιά, τους καθηγητές και το υπόλοιπο προσωπικό.

Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η χρήση της μάσκας στα σχολεία μπορεί να αποτρέψει την υπερμετάδοση του κοροναϊού.

Όμως, όλη αυτή η συμφωνία απέχει πολύ από την προσπάθεια να πειστούμε ότι όσο περισσότερα παιδιά στις αίθουσες τόσο καλύτερα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Από την αρχή υποστηρίζουμε ότι η επένδυση στην Παιδεία είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στα χρόνια της πανδημίας.

Ας κόψουν από τα επιδόματα και το «τζάμπα» χρήμα που δίνουν αφειδώς κι ας φτιάξουν καλύτερες και περισσότερες αίθουσες.

Με λιγότερα παιδιά, με μεγαλύτερες αποστάσεις, με διαχωριστικά αν χρειάζεται μεταξύ των θρανίων όπως κάνουν σε κάποιες χώρες.

Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακά παιχνιδάκια και προσπάθεια να στηριχθεί σώνει και καλά μια κατάσταση που εδώ και δεκαετίες βλέπουμε στα ελληνικά σχολεία.

Εκτός κι αν όλοι εμείς που πηγαίναμε σε δημόσια σχολεία και είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο, και κολλούσαμε γρίπη ή όποια άλλη ασθένεια κυκλοφορούσε, ζούσαμε σε διαφορετική χώρα από αυτή του κ. Μαγιορκίνη.