Ενδιαφέρουσες απόψεις

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ

Στο πραγματικό «Ρολάν Γκαρός» της ζωής και της κοινωνίας μοιάζει πιο δύσκολο να διακριθεί. Γιατί, παρότι μεγάλος αθλητής, μοιάζει να είναι μικρός σε κοινωνική συνείδηση. Σε «ενσυναίσθηση» για να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη της μόδας που περιγράφει την κοινωνική συνείδηση.

Δεν είναι μόνο η έκρηξη ζαμανφουτίστικου ναρκισσισμού που εντυπωσιάζει πίσω από τη γνωστή δήλωση για τα εμβόλια: «Είμαι νέος, προσέχω, οι αθλητές έχουμε μεγαλύτερη ανοσία». Μια υποσημείωση μόνο: Να κρεμάσει και μια ταμπέλα στον λαιμό του με όλα αυτά για να μην τον πλησιάζουν ηλικιωμένοι και ευπαθή άτομα.

Είναι, επίσης, ότι αυτή η ανερμάτιστη δήλωση συμβαδίζει με ένα σύνολο πρόζας, συμβολισμού και σημειολογίας που είχε αναδείξει και μια προγενέστερη δήλωση-μάλαμα του Στέφανου. Για τα Χάροντς που δεν έχει η Αθήνα. Απλώς τότε, ο Στέφανος των Χάροντς ήταν στο απυρόβλητο των εθνικών συμβόλων. Ηταν ο «ξανθός Ελληνας θεός» που είχε το δικαίωμα στον νεοπλουτίστικο ναρκισσισμό. Εστω και με καμιά μπαρούφα παραπάνω.

Ο κίνδυνος της μπαρούφας
Το πρόβλημα με τον Στέφανο, όπως και με τους υπόλοιπους μεγάλους αθλητές, δεν είναι αν πουν καμιά μπαρούφα παραπάνω. Αυτό είναι και λογικό και αναμενόμενο. Δεν τους αγαπάμε ούτε ως μαθητές του Πλάτωνα και του Σωκράτη, ούτε ως λαμπρούς επιστήμονες. Γιατί χαϊδεύουν την μπάλα, μας συναρπάζουν. Γιατί έχουν το «χάρισμα του θεού» όταν χτυπούν με μαεστρία τα μπαλάκια του τένις.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι απλώς οι μπαρούφες. Είναι η απώλεια «γείωσης» και κοινωνικής συνείδησης. Οταν δηλαδή ο ναρκισσισμός τους βγάζει έξω από τα «κορτ» της κοινωνίας. Τότε οι μπαρούφες γίνονται δημόσιος κίνδυνος.

Είναι, λοιπόν, πιθανό ο Στέφανος να έχει ήδη ξεφύγει από τα κοινωνικά «κορτ». Κάπου μεταξύ Ντουμπάι, Μόντε Κάρλο και λοιπών τενιστικών προορισμών. Δικαίωμά του. Ομως είναι δικαίωμα της κοινής γνώμης να τον συγκρίνει, ακόμη και να τον επικρίνει.

Λίγες μέρες μετά, ο Ισπανός Ναδάλ δήλωσε ότι «τα εμβόλια είναι ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγουμε από τον εφιάλτη». Σχεδόν ταυτόχρονα με τον Στέφανο, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, με ένα απλό στόρι στο Instagram, ανακοίνωσε μια σημαντική οικονομική βοήθεια στους πυρόπληκτους.

Οι συγκρίσεις είναι αυτονόητες. Μεγάλοι αθλητές όλοι, αλλά εντός διαφορετικοί χαρακτήρες και προσωπικότητες. Από τη μια, η αβάσταχτη επιπολαιότητα και η απουσία κοινωνικής συνείδησης. Από την άλλη, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση.

«Κοιτάμε την πάρτη μας»
Σε κάθε εποχή, διαμορφώνονται πολλά μοντέλα διαχείρισης της φήμης και της δόξας. Ακόμα και του χρήματος. Ο Στέφανος μάλλον παραπέμπει στο παλιό μοντέλο της «Ελλάδας της αστακομακαρονάδας». Σε ένα μοντέλο κυνισμού και βλαχοεπαρχιωτισμού με σημαία το σύνθημα «κοιτάμε την πάρτη μας». Με τη σημαία, λοιπόν, «κοιτάμε την πάρτη μας», πού να καταλάβεις τις «λεπτομέρειες» της σημερινής εποχής. Οτι, για παράδειγμα, ο εμβολιασμός συνιστά, εκτός από επιστημονική απαίτηση, και πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης.

Δυστυχώς για τον Στέφανο, αυτές οι «λεπτομέρειες» κάνουν τη διαφορά. Διαχωρίζοντας ώριμους χαρακτήρες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες από «παιδιά» που έτυχε να είναι μεγάλοι αθλητές.

Τώρα, όσοι χαζοχαρούμενα έσπευσαν να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά τις επιτυχίες του Στέφανου για να γράψουν ένα ακόμη εθνικό success story ας πρόσεχαν. Ο,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός.

Παρεμπιπτόντως, ο Στέφανος είχε μια άτυχη βραδιά προχθές τα ξημερώματα στο Σινσινάτι. Ο αντίπαλός του, Αλεξάντερ Ζβέρεφ, παραπονέθηκε έντονα ότι μιλούσε με τον πατέρα του στα διαλείμματα του αγώνα. Με αποτέλεσμα εκτός από την ήττα να πέσει και ένα σχετικό κράξιμο από τους θεατές.

Κάποιοι επίσης ξαναθυμήθηκαν το «στράβωμα» του Στέφανου στην απονομή του τελευταίου Ρολάν Γκαρός, σε αντίθεση με την αρχοντιά και τη γενναιοδωρία του Τζόκοβιτς.

Τέλος πάντων, όλα αυτά μπορεί να είναι τυχαία και ατυχή περιστατικά. Σίγουρα όμως είναι γρατζουνιές σε ένα παιδί χαρισματικό, που βιαστικά και λαίμαργα ένα σύστημα επιχείρησε να το μετατρέψει σε εθνικό σύμβολο.