Τα Ιουλιανά του 1965 και τα Ιουνιανά του 2011: Η τραγωδία και η φάρσα
Τα Ιουλιανά του 1965 και τα Ιουνιανά του 2011: Η τραγωδία και η φάρσα
Του Σπύρου Σακελλαρόπουλου
Τις τελευταίες μέρες/ ώρες όσο η αμφισβήτηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αυξανόταν τόσο περισσότερο διακινούνταν μια επιχειρηματολογία πως επιχειρείται μια νέα αποστασία τύπου 1965. Ο λόγος προφανής: Η αντιστοίχηση με την πτώση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του (παππού) Γ. Παπανδρέου. Φυσικά οι ομοιότητες σταματούν εδώ: εκλεγμένη κυβέρνηση και πρωθυπουργός με το όνομα Γ. Παπανδρέου. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμία ομοιότητα. Οι αποστάτες καταδικάστηκαν στη μνήμη του ελληνικού λαού επειδή πειθήνιοι στα κελεύσματα του Παλατιού έριξαν μια εκλεγμένη κυβέρνηση προκαλώντας εναντίον τους παλαικές κινητοποιήσεις που διήρκεσαν 45 μέρες. Ο αποστάτες βουλευτές γνώρισαν την αποδοκιμασία, την περιφρόνηση και τη χλεύη. Οι βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που παρέμειναν στο κόμμα τους θεωρήθηκαν πως αντιστάθηκαν στη χειραγώγησή της από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας
Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Οι κινητοποιήσεις γίνονται ενάντια στην κυβέρνηση που αυτοβούλως αποφάσισε να μεταβληθεί σε όργανο αντικοινοβουλευτικών θεσμών: Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, ΣΕΒ κλπ. Οι βουλευτές που έχουν αποχωρήσει θεωρείται πως αποτέλεσαν αποδέκτες των λαικών αντιδράσεων και όπου και να κινηθούν δέχονται συγχαρητήρια. Αντίθετα αυτοί που έχουν παραμείνει δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν πουθενά, αυτοί που υποτίθεται πως εκπροσωπούν το λαό! Όπως διερωτήθη και η βουλευτής Ο. Ρεντάρη «Πόσο θα αντέξω να προπηλακίζομαι;»